Εις τον Ταΰγετο εκεί ψηλά...με χιόνια και σύννεφα

Στο τελευταίο κύμα κακοκαιρίας ο Ταΰγετος γέμισε με χιόνι, σκεφτήκαμε να το εκμεταλλευτούμε  για μια μικρή εκδρομούλα στην πρώτη λιακάδα που θα έκανε μετά τη  χιονόπτωση.

Έγιναν οι απαραίτητες ενημερώσεις και συνεννοήσεις για το ποια μέρα θα βόλευε τους περισσότερους...και όσοι πιστοί προσέλθετε...εις τον Ταΰγετο εκεί ψηλά για κρασο-φαγητοκατάνυξη με ...θέα. 

Το ραντεβού είχε δοθεί σε όποιο σημείο του δρόμου  θα έφταναν τα 4χ4 χωρίς να είναι απαραίτητο να βάλουμε αλυσίδες, να έχει χώρο να σταθμεύσουμε  και φυσικά να έχει θέα!

Σύντομα άρχισαν να καταφτάνουν ένας - ένας οι "οδοιπόροι" με την τετρακίνηση, στο σημείο που ακόμα και η κίνηση στους 4 τροχούς έκανε ...νάζια λόγω ανηφόρας και λάσπης...

Για βόλτα είχαμε πάει, δεν υπήρχε λόγος να αρχίσει να τραβάει ο ένας τον άλλο με σχοινιά...σταματήσαμε σε αυτό το όμορφο σημείο του βουνού και κάναμε εξερεύνηση με τα ...πόδια στα υψηλότερα  σημεία του.

Το πολύ χιόνι είχε πέσει σχεδόν μια εβδομάδα πριν, αλλά ο δρόμος σε αντίθεση με τα δέντρα κρατούσε αρκετό χιόνι.

Σε αρκετά σημεία όμως στην άκρη του χωματόδρομου έλιωνε και  άρχιζαν  να δημιουργούνται μικρά ποταμάκια ...

Σε ένα σημείο πεσμένη πάνω στο δρόμο μάλιστα βρήκα και μια "μπάλα"...

με εσωτερικό "περιεχόμενο"...

Κάμπιες του πεύκου, να έκαναν και καθόλου μελίτωμα, καλά θα ήταν, αλλά μάλλον μόνο ζημιά κάνουν στα δέντρα...

Συνεχίσαμε...μέσα στο χιόνι.

και μερικοί...πάνω στο χιόνι...

 και ακόμα μερικοί "άλλοι" το χάρηκαν ιδιαίτερα ...αφού ήταν και μέσα και πάνω...

 σε σφύριγμα του "αφεντικού" που βρισκόταν πίσω μου, πρόλαβα να κάνω ένα κλικ...

 δύο κλικ...

 τρία κλικ...

 τέταρτο δεν είχε ...προσγειώθηκε πάνω μου και βρέθηκα ...ξάπλα πάνω στο χιόνι προσπαθώντας να κρατήσω τη μηχανή στον αέρα.

Εδώ ήταν  και το τελικό σημείο όπου φαίνεται η ανθρώπινη παρουσία. 

 Άνθρωποι που με λίγο χιόνι γίνονται πάλι...παιδιά...

και για να αφήσουμε ένα αποτύπωμα στο χιόνι....φτιάχτηκε ένας χιονάνθρωπος...

Το "παιχνίδι" όμως ανοίγει την όρεξη και είχε φτάσει η ώρα να μοιραστούμε ότι καλούδια είχε φέρει ο καθένας, πάνω στην καρότσα του αγροτικού που εκτελούσε χρέη ...τραπεζαρίας.

Φυσικά τηρώντας την παράδοση που έχουμε για τηγανιτές πατάτες στο χιόνι...

 έγιναν και μερικές πεντανόστιμες τηγανιές...

Α, να μην ξεχάσω, είχε και βασιλόπιτα.Το λέω γιατί κέρδισα το ...φλουρί.

Τέλος με την αναφορά στα φαγώσιμα!

Θα "προσπαθήσω" να  περιγράψω τώρα ότι βλέπαμε όσες ώρες καθίσαμε σε αυτό το σημείο του Ταΰγετου, όσο μπορεί να αποδοθεί αυτό με εικόνες...  

Νωρίς το μεσημέρι όταν φτάσαμε, η νέφωση ήταν ελαφριά και μπορούσαμε να δούμε τη θάλασσα στο βάθος του ορίζοντα , ενώ ταυτόχρονα πατούσαμε ...χιόνι.

 Δεν ήταν εύκολο στο μάτι να καταλάβει τι είναι σύννεφο και τι νερό... 

Σιγά- σιγά η νέφωση πύκνωνε και έδινε μοναδικές εικόνες... 

Αυτό που γυαλίζει κάτω από τα σύννεφα είναι...θάλασσα.

Τα σύννεφα άρχιζαν να μοιάζουν ...με κύματα και η θάλασσα με σύννεφα...

Δεν μπορούσες να καταλάβεις αν κοιτούσες από παράθυρο ...αεροπλάνου ή απλά είχες την τύχη να είσαι στο σωστό μέρος, τη σωστή ώρα...

Τα σύννεφα είχαν φτάσει κυριολεκτικά σχεδόν στα πόδια μας και ...χόρευαν...

Μοιάζουν με κύματα, αλλά πίστεψε με ...είναι σύννεφα...

και ήταν πολλά, ολόκληρο το βουνό... με τον ήλιο κόντρα.

Για το τέλος κράτησα  μια  φωτογραφία (που τράβηξε  μια φίλη από την παρέα, όπου φαίνεται και  η ...πλάτη μου ) την ώρα που "διαλογιζόμαστε" θαυμάζοντας το μεγαλείο της φύσης...

Μετά από αυτό, σχεδόν  περιμέναμε να ακούσουμε κάποιο πιλότο να λέει από το μικρόφωνο...

- Δέστε τις ζώνες σας, σε λίγο θα προσγειωθούμε.

Μόνο που ήμασταν ήδη στη γη...

Στη γη του Ταΰγετου, εκεί ψηλά με χιόνια και...σύννεφα.

Δέσαμε τις ζώνες στο κάθισμα...του αυτοκινήτου και πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσα από τα...σύννεφα, για τη θάλασσα αργά το απόγευμα.

Σαν να είχαμε  κατέβει από...αεροπλάνο ήταν και όχι από βουνό...