Το πιο σημαντικό κεφάλαιο σε ένα μελισσοκομείο είναι οι βασίλισσες του. Το Α και το Ω.
(ιστορική φωτό της πρώτης μου...βασίλισσας)
Με πιο τρόπο όμως είναι καλύτερα να φτιάξει κανείς τις βασίλισσες του ? Το Μάρτιο του 2011(εντελώς άσχετη έως τότε με μελισσοκομία, μόνο ότι είχα διαβάσει στα βιβλία) αγόρασα την πρώτη και μοναδική μου κυψέλη, το Μάιο μου χάρισαν ακόμα δυο πενταράκια και τον Σεπτέμβριο του 2011 έβγαλα την πρώτη "δική" μου βασίλισσα! " Έβγαλα" τρόπος του λέγειν... Ο ντόπιος μελισσοκόμος που μου έδειξε τα πρώτα μελισσοκομικά μου βήματα, ήρθε και έβαλε την βασίλισσα μου μέσα σε μια άλλη κυψέλη (την μετέφερα 5 χιλ.) μαζί με πληθυσμό, μέλι και γύρη, αφήνοντας ορφανή την αρχική κυψέλη με φρέσκο γόνο για να κάνει νέα ...διάδοχο. Τίναξε επιπλέον παραμάνες, μου έδωσε οδηγίες για τάισμα και την εντολή να πάω την πέμπτη μέρα από το ορφάνεμα, να καταστρέψω όσα βασιλικά κελιά βρω σφραγισμένα ώστε να μείνουν μόνο αυτά που ήταν ανοικτά, άρα θα ήταν φτιαγμένα από αυγό μικρότερο τωντριών ημερών για να έχουμε καλό τάισμα συνέχεια με βασιλικό πολτό και αυτό ήταν! Θα είχα νέα καλή βασίλισσα.
Ένα ακόμα βιβλίο του Θ. Μπίκου με το γνωστό τρόπο γραφής του, για πρακτικό ξεμπλοκάρισμα στον τρόπο που δουλεύουμε πάνω στα μελίσσια, ή τουλάχιστον τον τρόπο που θα ...έπρεπε να δουλεύουμε εμείς, για να μπορούν να δουλέψουν και αυτά προς όφελος μας...
Τα σκίτσα είναι το μεγάλο ατού του συγγραφέα και ο χειμαρρώδης λόγος του εμπλουτισμένος με πολύ χιούμορ...
Ο "βασικός" ρόλος του κηφήνα είναι γνωστός... Άρχισα να συμπαθώ όμως ιδιαίτερα τους κηφήνες όταν έμαθα ότι δεν έχουν καν...κεντρί για να μπορέσουν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
(βρήκα ένα ξεμοναχιασμένο αγόρι-κηφήνα και του έκανα το...πορτραίτο)
Η λέξη κηφήνας είναι συνώνυμη με βρισιά ! Κρίμα.Ενώ το ...κακόμοιρο αυτό πλάσμα, ανυπεράσπιστο, κάνει τα πάντα για την διαιώνιση της κυψέλης ζητώντας μόνο λίγη τροφή (δεν μπορεί να συλλέξει μόνος του τροφή, όχι από τεμπελιά, αλλά επειδή δεν έχει πρόβολο από φυσική του κατασκευή ) και στο τέλος το πληρώνει με την ίδια του τη ζωή! Επίσης δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι οι κηφήνες δεν κάνουν εντελώς τίποτα μέσα στην κυψέλη... Μελέτες δείχνουν ότι βοηθούν με την παρουσία τους στην εσωτερική ρύθμιση θερμοκρασίας για να ζεσταίνεται ο γόνος της κυψέλης και ότι ίσως παίζουν κάποιο ρόλο στην ανταλλαγή και επεξεργασία του νέκταρ με τις εργάτριες, επίσης ίσως κάνουν και πολλά άλλα πράγματα που εμείς απλά δεν τα γνωρίζουμε ακόμα.
Υπάρχουν κάποια μικρά πραγματάκια που αν δεν στα δείξει κάποιος, δεν πρόκειται να σου έρθει η έμπνευση να το κάνεις μόνος σου. Εκτός πια και αν είσαι ...ειδική περίπτωση ευφυίας! Ένα από αυτά, είναι ο τρόπος που αποθηκεύουμε εύκολα τα άδεια πλαίσια χωρίς να σκεβρώσουν, εκτός πατωμάτων.
Μου το έδειξαν και το μεταφέρω, για όποιον δεν έτυχε μέχρι τώρα να το γνωρίζει.
Πριν λίγες μέρες κάναμε ξενάγηση στα μελίσσια μας, σε ένα φιλικό ζευγάρι Γερμανών. Ήρθαν να μας βρουν στο πυργόσπιτο ενός φίλου που βρίσκεται περίπου 200 μέτρα απόσταση από το μελισσοκομείο.
Μόλις είχαμε τελειώσει από την επιθεώρηση που έπρεπε να κάνουμε εκείνη την ημέρα και το ραντεβού για την ξενάγηση είχε δοθεί στον πύργο.
Ίσως να γίνουν ένα καινούργιο "όπλο" στα χέρια των μελισσοκόμων κατά των διαφόρων ασθενειών που ταλανίζουν τις μέλισσες και όχι μόνο! Οι ενεργοί μικροοργανισμοί ανακαλύφθηκαν το 1968 από τον Ιάπωνα Dr. TERUO HIGA Καθηγητή του γεωργικού πανεπιστημίου.
Κατά την χρήση των ΕΜ (Ενεργοί μικροοργανισμοί ) παράγονται φυσικές ορμόνες , βιταμίνες, ένζυμα, κ.τ.λ. τα οποία βοηθούν στην καλύτερη ανάπτυξη φυτών και ζώων.Επίσης βελτιώνουν την φυσική αντίσταση του εδάφους, των φυτών και των ζώων , αναστέλλοντας έτσι τις ασθένειες. Πρώτα ξεκίνησαν να χρησιμοποιούνται στη γεωργία, σιγά σιγά όμως η χρήση τους , επεκτάθηκε σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς με δεκάδες εφαρμογές στην καθημερινή και επαγγελματική ζωή μας.
Η πρόπολη έχει την τάση να κολλάει πάνω στα δερμάτινα γάντια και να μην βγαίνει εύκολα. Ένα κολπάκι είναι να φορέσουμε πλαστικά γάντια μιας χρήσης πάνω από τα δερμάτινα, έτσι τα δερμάτινα θα παραμείνουν καθαρά από κάτω.
Τα απλά λευκά πλαστικά μιας χρήσης , δεν κρατάνε, καλά είναι τα μπλε που είναι πιο ανθεκτικά. Τα συγκεκριμένα τα βρήκα στο φαρμακείο 7-8 ευρώ τα 100 τεμάχια.
Όταν έχουμε ένα πλαίσιο με γύρη που έχει "γυαλίσει " οι μέλισσες δεν την καταναλώνουν και στο τέλος καταλήγει να πιάνει μόνο χώρο μέσα στην κυψέλη, χωρίς να προσφέρει τίποτα. Επειδή κάθε χρόνο σχεδόν διπλασιάζω σιγά-σιγά τις κυψέλες που έχω,(από τις ελάχιστες τον αριθμό που ξεκίνησα ) δεν μου μένει πλεόνασμα σε χτισμένα πλαίσια και έτσι όταν ανακάλυψα κάποια πλαίσια με χαλασμένη γύρη, θέλησα να τα καθαρίσω για να τα ξαναβάλω στα μελίσσια να τα δουλέψουν... Η γύρη όταν είναι αποθηκευμένη και είναι φρέσκια, έχει ωραίο ζωηρό χρώμα και η επιφάνεια της είναι ματ. Όταν το χρώμα της γύρης, χάνει την φρεσκάδα του και αρχίζει να "γυαλίζει" τότε είναι καλύτερα να την βγάλουμε από την κυψέλη και να την καθαρίσουμε, αν το κερί στο πλαίσιο δεν είναι πολύ μαύρο, διαφορετικά καλύτερα να πάει για λιώσιμο. Για να βγάλουμε την γύρη από το πλαίσιο χωρίς να το ...καταστρέψουμε, πρέπει να το ...μουλιάσουμε πρώτα! Σε κρύο νερό, φυσικά για να μην λιώσει το κερί.
Ο καλός σκοπός πάντα αξίζει τον κόπο να βρει εθελοντές. Κυριακή απόγευμα έγινε μια εκδήλωση στην παραλία που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας για τα πιτσιρίκια, με ελάχιστη οικονομική συμμετοχή ανά άτομο, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για να φτιαχτεί ένα γηπεδάκι για αυτά.
Η εκδήλωση είχε παιχνίδια πάνω στην άμμο είτε με το μυαλό είτε με το σώμα, όπου τα παιδιά χωρισμένα κατά ηλικίες έβγαζαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Εθελοντικά είπα να...δαμάσω τα θηρία των πρώτων τάξεων του δημοτικού. Τα παιδιά τελικά είναι πάντα μια μικρογραφία των ...μεγάλων.
Σε περιοχές όπου υπάρχει απότομη υψομετρική διαφορά, αν τοποθετήσουμε το μελισσοκομείο μας σε ένα μεσαίο σχετικά υψόμετρο, είναι εφικτό να μαζεύουν ταυτόχρονα και έλατο και θυμάρι.
Το θέμα είναι ότι στην περιοχή μας τα έλατα δεν είναι σίγουρη υπόθεση κάθε χρόνο, αλλά μήπως είναι και το θυμάρι ? Έκανε ένα δυνατό αέρα και το πρώιμο σχεδόν το κατέστρεψε... θα δούμε αν το υπόλοιπο θυμάρι που δεν είχε ανοίξει μέχρι την ημέρα του βοριά, αν προλάβει να δώσει καθόλου μέλι.
Η μεγαλύτερη "προίκα " ενός μελισσοκόμου είναι οι χτισμένες κερήθρες. Στο μικρό διάστημα που ασχολούμαι με την μελισσοκομία, προσπαθώντας κάθε χρόνο να διπλασιάσω τις κυψέλες μου, ξεμένω από χτισμένα πλαίσια. Ότι καταφέρνουν και χτίζουν οι μεγαλύτερες κυψέλες, το μοιράζω στις μικρές παραφυάδες, μετά τον τρύγο. Φέτος, έχω ξεχωρίσει ένα μελίσσι που είναι το αγαπημένο μου. Έχει ξεπατωθεί στη δουλειά και στο χτίσιμο.
( δεν πρόλαβα να του βάλω το πλαίσιο και έκανε δική του ...αρχιτεκτονική !) Προέρχεται από αγοραστή βασίλισσα που μου ήρθε πέρυσι από τα Ιωάννινα με κούριερ. Τη φουκαριάρα τη βασίλισσα την έχω κλείσει 2-3 φορές στο ζέντερ για να πάρω γενετικό υλικό, την έχω "ξεσπιτώσει " από την κυψέλη της για να την ορφανέψω και έχει ξεκινήσει σχεδόν από το μηδέν να φτιάχνει πάλι το βασίλειό της και εκείνη με εκπλήσσει πάντα ευχάριστα παρόλα τα ..."καψόνια " που της κάνω !
Το να βρεις βασίλισσα που δεν είναι σημαδεμένη, για να την βάλεις κάτω στον πρώτο όροφο, όταν θέλεις να βάλεις διάφραγμα είναι ένα θεματάκι... Αν οι βασίλισσες είναι σημαδεμένες, είναι πολύ πιο εύκολο, ανοίγουμε την κυψέλη,
το χρώμα στην πλάτη της θα την... προδώσει και εύκολα μετά από λίγο ψάξιμο θα την βρούμε να περπατάει πάνω σε κάποιο πλαίσιο.
Τα μελίσσια μου είναι πολλών διαφορετικών "ταχυτήτων". Σκέφτηκα να δοκιμάσω σε τρία από αυτά, το ...ορφάνεμα για φέτος, για να δω την εξέλιξη που θα έχουν, σε σχέση με αυτά που τους έχω βάλει διάφραγμα και έχουν μέσα βασίλισσα.
Τα περισσότερα μελίσσια που έχω, είναι παραφυάδες σε εξέλιξη, γιατί "έκοψα " αυτά που είχα για να αυξήσω τον αριθμό του ...κοπαδιού μου. Τα λίγα που έμειναν σχετικά δυνατά και παραγωγικά, είχαν αρχίσει κάτι να μαζεύουν από μέλι, αλλά ήρθε ένας δυνατός βοριάς πριν λίγες μέρες και δεν ξέρω πια, τι θα μπορέσουν να κάνουν τελικά...
Αυτός είναι ο τίτλος εν μέρη, στο άρθρο του Γ. Γκόρα στην τελευταία μελισσοκομική επιθεώρηση Μαΐου-Ιουνίου. Μου έδωσε την αφορμή να καταγράψω μερικές σκέψεις που ταιριάζουν στους μελισσοκόμους, αλλά μπορούν να χαρακτηρίσουν και κάθε άλλο επάγγελμα. Δεν είναι μόνο οι μελισσοκόμοι τα μαύρα πρόβατα! Ο συντάκτης του κειμένου, καταγράφει κάποιες σκέψεις για την σχέση παλιών και νέων μελισσοκόμων και για την μετάδοση της γνώσης από τους πρώτους στους δεύτερους, καθώς και τον τρόπο που γίνεται αυτό.
(έκανα ένα φωτογραφικό κολάζ με διάφορα μελισσοκομικά βιβλία που είχα και ένα κουταλάκι μέλι ...από το τελευταίο που μου έμεινε, για να αποδώσω σε εικόνα τη "γνώση με το ...κουτάλι" )
Επίσης για την ευθύνη που έχει ένας μελισσοκόμος είτε παλιός είτε νέος, απέναντι στους γείτονες συνάδελφους μελισσοκόμους...ανάλογα με τους χειρισμούς που κάνει, ή ...δεν κάνει στα μελίσσια που κατέχει.
Αρχές Απριλίου είχα τη χαρά να πιάσω τρεις αφεσμούς σε τρεις ημέρες! Οι πρώτοι δυο μάλιστα " κάθισαν "σε απόσταση 30 μέτρων ο ένας από τον άλλο με διαφορά μιας ημέρας. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχε παρουσιαστεί πως πιάστηκε ο πρώτος. http://olameliladistimani.blogspot.gr/2014/04/blog-post_14.html
Σήμερα θα δούμε το ιστορικό και για τους άλλους δύο. Την επόμενη ημέρα , από τότε που είχα πιάσει τον πρώτο αφεσμό ψηλά πάνω σε ένα πεύκο, με πήραν τηλέφωνο για να μου πουν ότι 30 μέτρα πιο πέρα σε μια μουριά είχε έρθει και δεύτερο σμήνος!
Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα... όμως πράγματι είχε έρθει και δεύτερο , το οποίο όμως πιάστηκε πολύ εύκολα με την ...όπισθεν!
Ξημέρωσε 3 Ιουνίου 2014 με τον βοριά να λυσσομανά έξω από το σπίτι. Αντίο θυμάρι, αντίο λουλουδάκια, αντίο ...μέλι. Στην περιοχή έχουμε συνηθίσει σε αέρηδες, αλλά μέχρι τώρα δεν είχε κάνει κάτι σοβαρό και πιστέψαμε ότι για φέτος την ...γλυτώσαμε! Αμμ δε! Επτά μποφόρ και κατά τόπους 8-9 μποφόρ έχει δώσει το μετεωρολογικό δελτίο.
Αν μπορεί να καταγραφεί η ένταση της κίνησης του αέρα σε μια στατική εικόνα...
Για να πάρουμε μέλι στο θυμάρι πρέπει περιορίσουμε τη γέννα της βασίλισσας μόνο στον πρώτο όροφο και για να γίνει αυτό, πρέπει απλά να την βάλουμε στο κάτω πάτωμα και από πάνω να βάλουμε...το διάφραγμα.
Πρέπει όμως πρώτα να βρούμε τη βασίλισσα για να μπορέσουμε να την βάλουμε κάτω, στον πρώτο όροφο !
Τι όμορφο και απλό ακούγεται αυτό, όταν όμως είσαι στην αρχή της μελισσοκομικής σου καριέρας και το πιο απλό φαίνεται ...βουνό! Άντε ψάξε 20-30 πλαίσια με χιλιάδες μέλισσες να κόβουν βόλτες για να βρεις ...μια βασίλισσα ! Βελόνα στα άχυρα. Μου ζητήθηκε να βοηθήσω στην ανεύρεση της βασίλισσας για τη τοποθέτηση της κάτω από το διάφραγμα, από νέα μελισσοκόμο της περιοχής μου, με 4-5 κυψέλες στην κατοχή της. Διότι δυο ζευγάρια μάτια είναι καλύτερα να ψάχνουν από μόνο ένα ζευγάρι μάτια.
Από παιδί θυμάμαι μια σμέρνα να έχει "φωλιά" σε ένα συγκεκριμένο βραχάκι κοντά στο πατρικό μου που είναι δίπλα στη θάλασσα.
Σίγουρα δεν είναι η ίδια ακριβώς σμέρνα τόσα χρόνια πια... Μάλλον θα κληρονομεί το "βασίλειο-τρύπα" στην κόρη της και αυτή με την σειρά της στην επόμενη γενιά. Από μικρή θυμάμαι την μάνα μου να με στέλνει να καθαρίσω τα ψάρια στα βραχάκια κάτω από το σπίτι (ένας καλός τρόπος για να μην γεμίζει ο νεροχύτης με λέπια) και να βρίσκω κάθε φορά μια σμέρνα να περιμένει να φάει ότι περίσσευε μετά το καθάρισμα.
(ιστορική φωτό της πρώτης μου...βασίλισσας)
