Η ιστορία μιας βασίλισσας που...ήρθε μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια...

Ωραίος και περίεργος τίτλος.

Αλλά ίσως να είναι και ο πιο κατάλληλος για την ιστορία που θέλω να διηγηθώ...

Πριν μερικούς μήνες, αρχές Φθινόπωρου ήταν, κτυπάει το τηλέφωνο και είναι μια νέα μελισσοκόμος που είχε πάει να ελέγξει τις λίγες κυψέλες που είχε αποκτήσει πέρυσι την Άνοιξη  για να δει πως τα πάνε από τις επιθέσεις των σφηκών που πολιορκούσαν εκείνη την εποχή τα μελίσσια της...

Σε όλο το διάστημα της χρονιάς που  είχε τις κυψέλες στην κατοχή της, τις φρόντιζε με μεγάλο ζήλο και κατάφερε μάλιστα  να κάνει και έναν αξιοπρεπέστατο τρύγο μελιού στο τέλος του καλοκαιριού.

Όταν όμως αποκτάς για πρώτη φορά μερικές κυψέλες, είναι λογικό η παραμικρή απώλεια να είναι σημαντικότατη.

Έτσι λοιπόν σε εκείνη την επίσκεψη, βρήκε μια κυψέλη ...σε κακά χάλια.Οι κυψέλες μετά τον τρύγο άρχισαν να έχουν συμπτώματα προβλημάτων και απώλειες πληθυσμού, οι σφήκες ήταν το ...κερασάκι στην τούρτα για να ολοκληρωθεί η καταστροφή.

Στο τηλέφωνο άκουσα μια φωνή να λέει: 

- βρήκα μια κυψέλη με μια ...χούφτα μέλισσες και τη βασίλισσα ζωντανή μέσα...

Όταν έχεις λίγες  κυψέλες μόνο, δεν έχεις και πολλά περιθώρια χειρισμών και επιλογών να κάνεις.

Σώζεις ότι μπορείς, με όποιο τρόπο μπορείς να δοκιμάσεις...

Η πρώτη σκέψη ήταν να σωθεί η βασίλισσα άμεσα, έπρεπε να της δοθεί ένα νέο βασίλειο μακριά από την περιοχή που ήταν οι σφήκες.

Πρότεινα να δημιουργήσει μια  νέα μικρή κυψέλη με λίγο πληθυσμό "κλέβοντας" από ένα πλαίσιο από τις κυψέλες που ήταν σε καλύτερη κατάσταση και να μεταφέρει ξεχωριστά τη βασίλισσα με ασφάλεια, προκειμένου να κάνουμε σωστή εισαγωγή με κλουβάκι στο νέο χώρο τοποθέτησης. 

- που να την βάλω για να την μεταφέρω, ήταν η ερώτηση.

- όπου μπορείς, αρκεί να μην φύγει και να παίρνει αέρα...

- έχω ένα κουτί από...παπούτσια στο αυτοκίνητο, ήταν η απάντηση.

(το συγκεκριμένο κουτί δεν είναι το ...αυθεντικό με το οποίο ήρθε τελικά η βασίλισσα, αλλά βρήκα ένα σχεδόν ίδιο...για τις ανάγκες της  φωτογράφισης) 


Ήρθε μετά από κάμποση ώρα μαζί με τους δυο πιτσιρικάδες γιους της, είχαν πάει όλοι μαζί να κάνουν επιθεώρηση στο μελισσοκομείο και πέρασαν από εμένα για να πάρουν κλουβάκι εισαγωγής για την βασίλισσα.

- που είναι η βασίλισσα, ρωτάω ?
- στο κουτί...

Πράγματι, το κουτί ήταν δεμένο με ταινία και μου προσφέρθηκε σαν το κουτί του ...θησαυρού, αφού μέσα είχε μια ολόκληρη...βασίλισσα.

Ανοίγουμε με προσοχή το κουτί στο γκαράζ του σπιτιού, έχοντας το κλουβάκι έτοιμο για να μπει η μεγαλειότατη μέσα...

Τέσσερα  ζευγάρια μάτια κοιτάζουν τον πάτο του κουτιού καθώς ανοίγει σιγά-σιγά...τίποτα μέσα.

Ωπα!! που πήγε η βασίλισσα ?

Ευτυχώς στο δεύτερο κοίταγμα, την είδαμε να περπατάει καμαρωτή εσωτερικά στο καπάκι του κουτιού των παπουτσιών...να μην πήγαινε τσάμπα και η όλη επιχείρηση διάσωσής της.

Μπήκε στο κλουβάκι της με ζαχαροζύμαρο στην τάπα και αφού τη δροσίσαμε με λίγο νερό, ήταν έτοιμη να πάει για τοποθέτηση στο νέο της πια βασίλειο.

Η μαμά με τους πιτσιρικάδες πήραν το κλουβάκι με  τη βασίλισσα και το τοποθέτησαν στην νέα κυψέλη που είχαν δημιουργήσει.Το μελίσσι μπήκε τελικά στον κήπο του σπιτιού τους, προκειμένου να το φροντίζουν καλύτερα.

Θα ήταν ένα πείραμα, μια προσπάθεια να σωθεί η βασίλισσα, άρα και το μέλλον μιας κυψέλης...

Αν έχεις 250 κυψέλες και χαθεί μια, δεν έγινε και τίποτα, αν έχεις όμως 2-3 και χαθεί μια, είναι δύσκολα τα πράγματα.

Μερικές ημέρες μετά την εισαγωγή της βασίλισσας πήγαμε να δούμε τα αποτελέσματα της προσπάθειας...

Η βασίλισσα ήταν ακόμα ζωντανή ...μέσα στο κλουβί.

Οι μέλισσες ήταν λιγοστές, το ζαχαροζύμαρο είχε πετρώσει και οι εργάτριες δεν είχαν καταφέρει να ελευθερώσουν τη βασίλισσα  τους.

Αφαιρέθηκε το περιττό πια  ζυμάρι που έκλεινε την έξοδο της βασίλισσας και αφήσαμε τα πράγματα να εξελιχθούν...

 Φάνηκε στο βάθος του κλουβιού η μεγαλειότατη προφανώς κουρασμένη από όλα αυτά τα γεγονότα τις τελευταίες ημέρες.

Σύντομα μέσα στο κλουβί μπήκαν εργάτριες και άρχισαν να περιποιούνται τη βασίλισσα...

Δεν γινόταν να γίνει κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή για την αποδοχή της βασίλισσας, τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους.
Το βασικό  πρόβλημα τώρα ήταν ο πληθυσμός του σμήνους.
Ήταν ελαχιστότατος και ακόμα έφθινε.

Υπήρχαν δυο ακόμα κυψέλες που ήταν σε καλύτερη  κατάσταση και θα μπορούσαν να βοηθήσουν λίγο με πληθυσμό στη δεύτερη ευκαιρία αυτής της συγκεκριμένης βασίλισσας, αλλά αυτό ήταν και  δίκοπο μαχαίρι σαν επιλογή.

Η μελισσοκόμος το πάλεψε γενναία για αρκετό καιρό με τροφοδοσίες και μικρές μεταγγίσεις πληθυσμού προκειμένου να ανακάμψει το μελίσσι, από την στιγμή μάλιστα που είχε αρχίσει να γεννάει κανονικά πάλι η βασίλισσα  στη νέα κυψέλη.
Μικρός ο πληθυσμός βέβαια, άρα μικρή και η γέννα και ο χειμώνας ...μπροστά, άσχημα τα πράγματα.

Όταν έχεις δυο μικρά μελίσσια και θέλεις να αντέξει και μια βασίλισσα για να έχεις ίσως και ένα τρίτο...το δίλημμα είναι μεγάλο, από ποιο  να πάρεις πληθυσμό και σε ποιο να δώσεις.
Ποιο να σώσεις και ποιο να αφήσεις να χαθεί ?

Ως Πόντιος Πιλάτος πρέπει να αποφασίσεις  τελικά τι είναι πιο σωστό να κάνεις, γιατί κινδυνεύεις να τα χάσεις όλα μαζί αν αδυνατίσουν   πάρα πολύ.

Η εξέλιξη της ιστορίας μας δεν είχε...ευτυχισμένο τέλος όπως συμβαίνει συνήθως με όλες τις βασίλισσες που ακούμε στα παραμύθια...

Σιγά - σιγά το μελίσσι εξαφανιζόταν και δεν κατάφερε καν να φτάσει ούτε ως το Χειμώνα.

Η προσπάθεια μετράει και η επιμονή.Μελισσοκομικά "πεσίματα" θα υπάρξουν πολλά και τώρα και στο μέλλον, σε όλους.

Το σημαντικό είναι να ξανασηκώνεσαι και να...συνεχίζεις και όχι μόνο στα μελίσσια! 

Ο επιμένων ...νικά.