Στον Ταΰγετο με παρέα...

Στην τελευταία εκδρομή μας στο βουνό είχαμε πατήσει χιόνι, στην επόμενη επίσκεψη που κάναμε δεν βρήκαμε φυσικά χιόνι, αλλά δεν περάσαμε και άσχημα.

Δεν έχει ζεστάνει ακόμα ο καιρός στο βουνό, αλλά με ένα καλό μπουφανάκι, νόστιμο φαγητό και κρασί, λίγους καλούς φίλους και προπαντός όρεξη  για βόλτα, μπορεί η εκδρομή σας να εξελιχθεί σε μια όμορφη εμπειρία επαφής με τη φύση...

Περίπου στο κέντρου του Δάσους της Βασιλικής στον Ταΰγετο, υπάρχει ο οικισμός Αγ. Παντελεήμων. Εκεί βρίσκεται και το φυλάκιο του δασαρχείου, ένα πέτρινο κτίριο με διαμορφωμένο περιβάλλων χώρο  που τους καλοκαιρινούς μήνες φιλοξενεί τους δασοφύλακες. 

Δίπλα από το φυλάκιο του δασαρχείου είναι κτισμένες και αρκετές καλύβες ιδιωτών, το καλοκαίρι οι ένοικοι τους απολαμβάνουν τη δροσιά του βουνού κάτω από τα έλατα... 

Είναι πολύ νωρίς βέβαια για διακοπές στο βουνό, δεν είδαμε πουθενά άνθρωπο να κατοικεί στον οικισμό.

 Μόνο ένα περαστικό τζιπάκι με κάποιους γνωστούς από ένα χωριό που βρίσκεται πιο χαμηλά στο βουνό και φυσικά τους προσκαλέσαμε στο τσιμπούσι που σκοπεύαμε να ετοιμάσουμε στην αυλή του δασαρχείου ...

Όλοι έβαλαν από ένα...χεράκι για να ετοιμαστεί το φαγητό...

Όσοι δεν είχαν "χεράκια" κουβάλησαν ...ότι μπορούσαν...

Αυτοσχέδια φου-φου για το τηγάνι με τις πατάτες κατασκευασμένη από παλιά...ηλεκτρική σκούπα.

Επίσης αυτοσχέδιο φτυάρι από ένα παλιό...μπουρί  σόμπας που βρέθηκε στον προαύλιο χώρο.

Η μεγάλη πλατεία στο φυλάκιο με τα ξύλινα τραπέζια μας φιλοξένησε πολύ άνετα και εγκάρδια...

Μερικές αναμνηστικές εικόνες για να έχουμε να θυμόμαστε...

και φυσικά νόστιμα κεράσματα μέχρι να βγει η επόμενη τηγανιά πατάτες...

 Ο καιρός ως το μεσημεριανό φαγητό  ήταν σχετικά καλός, μας άφησε να απολαύσουμε την ομορφιά του βουνού και να χαλαρώσουμε περιφερόμενοι κάτω από τα δέντρα σε μικρές ομάδες...

ή ατομικά σαν την κοκκινοσκουφίτσα με το καλαθάκι, προς αναζήτηση μανιταριών στο δάσος του Ταΰγετου...

Μικρή η συγκομιδή, δωρίστηκε  στους επισκέπτες με το τζιπάκι ως ενθύμιο συνάντησης βουνού...

Είμαστε πολύ τυχεροί που σχετικά τόσο κοντά μας βρίσκεται αυτό το δάσος...

Θα πίστευε κανείς ότι η φωτογραφία είναι τραβηγμένη κάπου στη βόρειο Ελλάδα, όμως είναι πολύ κοντά στη Μάνη, μόνο 45 λεπτά με το αυτοκίνητο από την επιφάνεια  της θάλασσας...

Προφανώς το δάσος πρέπει να έχει και αγριογουρουνάκια, κρίνοντας από τα σκαψίματα στο χώμα...

 Νωρίς το απόγευμα άρχισε να ψιλοβρέχει, ώρα για καφεδάκι κάτω από τα ψηλά δέντρα που έπαιξαν μια χαρά το ρόλο του φυσικού σκέπαστρου...

Αργά το απόγευμα και αφού μαζέψαμε τα πάντα  αποκαταστώντας στο ακέραιο, το χώρο που μας φιλοξένησε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής με συνοδεία βροχής.

Καθόδων χαιρετήσαμε και ένα χαλαρό κοπάδι με πρόβατα, που μας κοίταζε καταμεσής στο δρόμο.

- Στο καλό να πάτε και να μας ξανάρθετε ...

- Σίγουρα θα επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατό.

 Όμορφη η θάλασσα όταν την αγναντέψαμε λίγο πιο κάτω, αλλά το βουνό έχει άλλη χάρη...

γίνεται να έχεις και τα δυο ? 

Γιατί να διαλέξουμε άλλωστε, το έχουμε, στη Μεσσηνιακή Μάνη είμαστε, βουνό και θάλασσα μαζί, δυο σε ένα !!