Είθισται στο τέλος του χρόνου να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς που τελειώνει...
Σε λογιστικό επίπεδο μπορούμε να κάνουμε απογραφές και καταγραφές σε αριθμούς, σε ανθρώπινο επίπεδο, μάλλον θα μετρήσουμε πόσα όνειρα και στόχοι έγιναν πραγματικότητα κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε, αλλά και πόσες απώλειες κάθε τύπου, πρέπει να προσμετρηθούν στο τεφτέρι μας.
Ζούμε σε μια ιδιαίτερη στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας και σε μια ιδιαίτερη χώρα με συνθήκες που πολλοί από εμάς δεν θα πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να ζήσει αυτός ο τόπος.
Χωρίς εθνικιστικές κορώνες, είμαστε μια ράτσα από ιδιαίτερη πάστα, ικανοί αλλά και ταυτόχρονα απρόβλεπτοι...
Το καλύτερο κομμάτι μας μπορούμε να το βγάλουμε στα δύσκολα, στα εύκολα είναι που τα κάνουμε λίγο...σαλάτα.
Ευελπιστώ ότι επιτέλους το 2015 θα αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα των προσπαθειών του καθενός από εμάς.
Η προσπάθεια που κάνουμε σε ατομικό επίπεδο, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα φανεί και σε συλλογικό επίπεδο.
Το σύνολο δεν είναι κάτι απρόσωπο και ξεκομμένο από τη μονάδα.
Συνδέονται και εξαρτώνται.
Όπως η κάθε μέλισσα συνδέεται σαν μονάδα με το σμήνος σαν σύνολο στην κάθε ξεχωριστή κυψέλη και σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα η σύνδεση και η αλληλεπίδραση που υπάρχει ανάμεσα στις κυψέλες του ίδιου μελισσοκομείο σαν ένα ακόμα μεγαλύτερο σύνολο...
Τους συνειρμούς μπορείτε να τους κάνετε μόνοι σας και να τοποθετήσετε στις αντίστοιχες θέσεις, τους πολίτες, τους κυβερνήτες, τη χώρα μας, την Ευρώπη...κτλ και έτσι μπορούμε να φτάσουμε μέχρι το...σύμπαν...
Προσπάθησα να κάνω ένα παραλληλισμό της πραγματικής ζωής με της ζωής των μελισσών.
Μακάρι η κοινωνία των ανθρώπων να "δούλευε" με τους κανόνες που λειτουργεί μια κοινωνία μελισσών!
Όσοι γνωρίζουν το πως λειτουργεί μια κοινωνία μελισσών, μπορούν να καταλάβουν αυτό που εύχομαι και περιγράφω.
Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, χρειάζεται γνώση, προσπάθεια, υπομονή, μα πάνω από όλα ...πίστη.
Οι μέλισσες είναι ιδιαίτερα όντα και ...οι μελισσοκόμοι επίσης.
Στη περίπτωσή μου, η ενασχόληση με τις μέλισσες έγινε έτσι απλά, σαν να ήταν ένα αόρατο προδιαγεγραμμένο σχέδιο σε αναμονή να εκτελεστεί και απλά περίμενε τον κατάλληλο χρόνο και τόπο για να ξεκινήσει...
Πριν 3-4 χρόνια προσπαθούσα να παρκάρω επί 10-15 λεπτά στην πόλη της Καλαμάτας (πρόσφατα τότε είχαμε αφήσει οριστικά την Αθήνα) και δεν υπήρχε θέση για πάρκινγκ ούτε για δείγμα.
Όταν στο τέλος βρήκα μια και κλείδωσα το αυτοκίνητο, κοίταξα αφηρημένα τη βιτρίνα του καταστήματος που ήταν πίσω μου...ένα μελισσοκομικό κατάστημα.
Το θεώρησα σημάδι και ότι έπρεπε να μπω μέσα.
Μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί μια σοβαρή ενασχόληση με τα μελίσσια, απλά τα άφηνα να προσγειώνονται πάνω μου χωρίς να τα φοβάμαι και σκεφτόμουν να δοκιμάσω κάποια στιγμή με μερικά στην αρχή, έτσι για το μέλι του σπιτιού.
Πράγματι μπήκα τότε στο κατάστημα, ρώτησα ότι θα ρωτούσε ο κάθε άσχετος και έφυγα με τις βασικές πληροφορίες και το τηλέφωνο ενός μελισσοκόμου από όπου και αγόρασα μερικούς μήνες αργότερα την πρώτη μου κυψέλη.
Στη συνέχεια, ένας ντόπιος μελισσοκόμος είχε την υπομονή και την καλοσύνη να μου δείξει τους βασικούς χειρισμούς και να μου δωρίσει και δυο παραφυάδες, ενώ παράλληλα εγώ ...στρώθηκα στο διάβασμα και άρχισα την πρακτική στα δικά μου πια μελίσσια.
Για φέτος η χρονιά κλίνει με ένα ικανοποιητικό αριθμό κυψελών στο μελισσοκομείο.
Δεν είναι όλες των δέκα πλαισίων, υπάρχουν και αρκετές παραφυάδες, αλλά πλέον αρχίζει να γίνεται σιγά- σιγά ένα "κανονικό" μελισσοκομείο.
Έτσι το αποκάλεσε φίλη που ήρθε να με βοηθήσει μια μέρα πριν κάμποσο καιρό και χαμογέλασα από περηφάνια για το κατόρθωμα ....
Όμως έτσι εύκολα όπως υποτίθεται γίνονται (σύμφωνα με την τηλεόραση) έτσι και ακόμα πιο εύκολα ....χάνονται τα μελίσσια.
Σε αυτή τη μικρή μελισσοκομική μου διαδρομή, ανέβαζα συχνά το νούμερο των κυψελών μέσα στην χρονιά, αλλά στο ξεχειμώνιασμα πάντα ήταν λιγότερες από ότι ήταν την Άνοιξη.Αρκετές παραφυάδες μου έλεγαν ..."άντε γεια"
Το καλό όμως είναι, ότι κάθε χειμώνα ξεχειμώνιαζαν περισσότερες από όσες είχαν ξεχειμωνιάσει τον προηγούμενο.
Άρα πάντα είχαμε ένα καλό αυξητικό ρυθμό, τόσο όσο να μπορώ να εξελιχθώ ομαλά και εγώ μαζί με το μελισσοκομείο...σταθερά και απαλά.
Τα έξοδα αυτής της διαδρομής είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του.
Σταθεροί "χορηγοί" των κυψελοκατασκευαστών του Μετσόβου και λοιπών άλλων συναφών του χώρου, απλά κάνουμε υπομονή και ελπίζουμε ότι θα έρθει κάποια "αγία" στιγμή όπου τα έσοδα θα είναι μεγαλύτερα από τα έξοδα και ότι τώρα είναι ακόμα η εποχή της ....ανάπτυξης.
Αυτή η έρημη ανάπτυξη, όλα στο βωμό για χάρη της.
Για να είμαι δίκαιη όμως, φέτος είχαμε το πρώτο πενιχρό έσοδο από τα μελίσσια μας.Είπαμε να δώσουμε λίγα πλεονάζοντα κιλά, έτσι για να κάνουμε ένα "τυπικό σεφτέ", έτσι για γούρι βρε παιδί μου...
Οπότε το 2015 μπαίνει με πολλές υποσχέσεις, ότι επιτέλους (τουλάχιστον μελισσοκομικά) θα δώσει καρπούς η ανάπτυξη.
Όλα αυτά βέβαια θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, γιατί είναι πολύ ωραίο να κάνεις σχέδια για την επόμενη χρονιά, αλλά μόνο στο τέλος της επόμενης θα ξέρουμε αν τα πράγματα πήγαν όπως τα θέλαμε...
Πριν από αρκετά χρόνια έκανα μαθήματα γιόγκα, στο τελευταίο μάθημα του Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς,η δασκάλα μας μοίρασε από ένα φύλο χαρτί για να γράψουμε ένα γράμμα στον ...εαυτό μας, για την επόμενη χρονιά που θα ερχόταν.
Θα ήταν αυστηρά προσωπικό, ότι θέλαμε θα γράφαμε μέσα, ότι θα θέλαμε να υλοποιήσουμε μέσα στην επόμενη χρονιά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, μας ζήτησε να γράψουμε στον εαυτό μας σαν να γράφαμε στον καλύτερο μας φίλο.
Το γράμμα θα το σφραγίζαμε σε ένα φάκελο μόνοι μας γράφοντας πάνω του το όνομα μας και τη διεύθυνση που θα θέλαμε να μας ταχυδρομηθεί.
Η δασκάλα μας μάζεψε τα γράμματα με την υπόσχεση να τα κρατήσει φυλαγμένα για ένα ολόκληρο χρόνο και να μας τα ταχυδρομήσει ένα χρόνο μετά το γράψιμο τους, στη διεύθυνση που είχαμε γράψει μόνοι μας πάνω στο φάκελο.
Εκείνη την ημέρα φάνηκε σαν παιχνίδι.
Ένα χρόνο μετά, δεν νομίζω κανένας να θυμόταν εκείνο το μάθημα...όμως όταν στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού μου βρήκα ένα φάκελο με το όνομα μου γραμμένο με τα δικά μου γραμματάκια....είπα εδώ είμαστε τώρα, το θυμήθηκα μονομιάς.
Σήμερα δεν θυμάμαι τι ακριβώς μου έγραφα ότι σκόπευα να κάνω μέσα στη χρονιά που θα ερχόταν, αλλά το σίγουρο είναι ότι ελάχιστα είχαν πραγματοποιηθεί στον ένα χρόνο που είχε περάσει από τη συγγραφή του γράμματος.
Η άλλη διαπίστωση από τα γραφόμενα μου ήταν ότι αυτά που ήταν την προηγούμενη χρονιά σημαντικά, δεν ήταν απαραίτητα σημαντικά και την επόμενη...
Η ζωή περνάει ...και χάνεται που λέει και το τραγούδι και έτσι απλά ...συμβαίνει και όπως λέει και η πιο μεγάλη στην ιεραρχία δασκάλα μας στη γιόγκα:
" όλα είναι εντάξει, όλα είναι όπως πρέπει να είναι "...
ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν έτσι τα πράγματα.
Όλα λοιπόν το 2014 ήταν εντάξει και όλα το 2015 θα είναι όπως πρέπει να είναι !
Να είστε όλοι καλά και το 2015 να φέρει στον καθένα μας ότι είναι για το ανώτερο καλό του.
Σε λογιστικό επίπεδο μπορούμε να κάνουμε απογραφές και καταγραφές σε αριθμούς, σε ανθρώπινο επίπεδο, μάλλον θα μετρήσουμε πόσα όνειρα και στόχοι έγιναν πραγματικότητα κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε, αλλά και πόσες απώλειες κάθε τύπου, πρέπει να προσμετρηθούν στο τεφτέρι μας.
Ζούμε σε μια ιδιαίτερη στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας και σε μια ιδιαίτερη χώρα με συνθήκες που πολλοί από εμάς δεν θα πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να ζήσει αυτός ο τόπος.
Χωρίς εθνικιστικές κορώνες, είμαστε μια ράτσα από ιδιαίτερη πάστα, ικανοί αλλά και ταυτόχρονα απρόβλεπτοι...
Το καλύτερο κομμάτι μας μπορούμε να το βγάλουμε στα δύσκολα, στα εύκολα είναι που τα κάνουμε λίγο...σαλάτα.
Ευελπιστώ ότι επιτέλους το 2015 θα αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα των προσπαθειών του καθενός από εμάς.
Η προσπάθεια που κάνουμε σε ατομικό επίπεδο, κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα φανεί και σε συλλογικό επίπεδο.
Το σύνολο δεν είναι κάτι απρόσωπο και ξεκομμένο από τη μονάδα.
Συνδέονται και εξαρτώνται.
Όπως η κάθε μέλισσα συνδέεται σαν μονάδα με το σμήνος σαν σύνολο στην κάθε ξεχωριστή κυψέλη και σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα η σύνδεση και η αλληλεπίδραση που υπάρχει ανάμεσα στις κυψέλες του ίδιου μελισσοκομείο σαν ένα ακόμα μεγαλύτερο σύνολο...
Τους συνειρμούς μπορείτε να τους κάνετε μόνοι σας και να τοποθετήσετε στις αντίστοιχες θέσεις, τους πολίτες, τους κυβερνήτες, τη χώρα μας, την Ευρώπη...κτλ και έτσι μπορούμε να φτάσουμε μέχρι το...σύμπαν...
Προσπάθησα να κάνω ένα παραλληλισμό της πραγματικής ζωής με της ζωής των μελισσών.
Μακάρι η κοινωνία των ανθρώπων να "δούλευε" με τους κανόνες που λειτουργεί μια κοινωνία μελισσών!
Όσοι γνωρίζουν το πως λειτουργεί μια κοινωνία μελισσών, μπορούν να καταλάβουν αυτό που εύχομαι και περιγράφω.
Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, χρειάζεται γνώση, προσπάθεια, υπομονή, μα πάνω από όλα ...πίστη.
Οι μέλισσες είναι ιδιαίτερα όντα και ...οι μελισσοκόμοι επίσης.
Στη περίπτωσή μου, η ενασχόληση με τις μέλισσες έγινε έτσι απλά, σαν να ήταν ένα αόρατο προδιαγεγραμμένο σχέδιο σε αναμονή να εκτελεστεί και απλά περίμενε τον κατάλληλο χρόνο και τόπο για να ξεκινήσει...
Πριν 3-4 χρόνια προσπαθούσα να παρκάρω επί 10-15 λεπτά στην πόλη της Καλαμάτας (πρόσφατα τότε είχαμε αφήσει οριστικά την Αθήνα) και δεν υπήρχε θέση για πάρκινγκ ούτε για δείγμα.
Όταν στο τέλος βρήκα μια και κλείδωσα το αυτοκίνητο, κοίταξα αφηρημένα τη βιτρίνα του καταστήματος που ήταν πίσω μου...ένα μελισσοκομικό κατάστημα.
Το θεώρησα σημάδι και ότι έπρεπε να μπω μέσα.
Μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί μια σοβαρή ενασχόληση με τα μελίσσια, απλά τα άφηνα να προσγειώνονται πάνω μου χωρίς να τα φοβάμαι και σκεφτόμουν να δοκιμάσω κάποια στιγμή με μερικά στην αρχή, έτσι για το μέλι του σπιτιού.
Πράγματι μπήκα τότε στο κατάστημα, ρώτησα ότι θα ρωτούσε ο κάθε άσχετος και έφυγα με τις βασικές πληροφορίες και το τηλέφωνο ενός μελισσοκόμου από όπου και αγόρασα μερικούς μήνες αργότερα την πρώτη μου κυψέλη.
Στη συνέχεια, ένας ντόπιος μελισσοκόμος είχε την υπομονή και την καλοσύνη να μου δείξει τους βασικούς χειρισμούς και να μου δωρίσει και δυο παραφυάδες, ενώ παράλληλα εγώ ...στρώθηκα στο διάβασμα και άρχισα την πρακτική στα δικά μου πια μελίσσια.
Για φέτος η χρονιά κλίνει με ένα ικανοποιητικό αριθμό κυψελών στο μελισσοκομείο.
Δεν είναι όλες των δέκα πλαισίων, υπάρχουν και αρκετές παραφυάδες, αλλά πλέον αρχίζει να γίνεται σιγά- σιγά ένα "κανονικό" μελισσοκομείο.
Έτσι το αποκάλεσε φίλη που ήρθε να με βοηθήσει μια μέρα πριν κάμποσο καιρό και χαμογέλασα από περηφάνια για το κατόρθωμα ....
Όμως έτσι εύκολα όπως υποτίθεται γίνονται (σύμφωνα με την τηλεόραση) έτσι και ακόμα πιο εύκολα ....χάνονται τα μελίσσια.
Σε αυτή τη μικρή μελισσοκομική μου διαδρομή, ανέβαζα συχνά το νούμερο των κυψελών μέσα στην χρονιά, αλλά στο ξεχειμώνιασμα πάντα ήταν λιγότερες από ότι ήταν την Άνοιξη.Αρκετές παραφυάδες μου έλεγαν ..."άντε γεια"
Το καλό όμως είναι, ότι κάθε χειμώνα ξεχειμώνιαζαν περισσότερες από όσες είχαν ξεχειμωνιάσει τον προηγούμενο.
Άρα πάντα είχαμε ένα καλό αυξητικό ρυθμό, τόσο όσο να μπορώ να εξελιχθώ ομαλά και εγώ μαζί με το μελισσοκομείο...σταθερά και απαλά.
Τα έξοδα αυτής της διαδρομής είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του.
Σταθεροί "χορηγοί" των κυψελοκατασκευαστών του Μετσόβου και λοιπών άλλων συναφών του χώρου, απλά κάνουμε υπομονή και ελπίζουμε ότι θα έρθει κάποια "αγία" στιγμή όπου τα έσοδα θα είναι μεγαλύτερα από τα έξοδα και ότι τώρα είναι ακόμα η εποχή της ....ανάπτυξης.
Αυτή η έρημη ανάπτυξη, όλα στο βωμό για χάρη της.
Για να είμαι δίκαιη όμως, φέτος είχαμε το πρώτο πενιχρό έσοδο από τα μελίσσια μας.Είπαμε να δώσουμε λίγα πλεονάζοντα κιλά, έτσι για να κάνουμε ένα "τυπικό σεφτέ", έτσι για γούρι βρε παιδί μου...
Οπότε το 2015 μπαίνει με πολλές υποσχέσεις, ότι επιτέλους (τουλάχιστον μελισσοκομικά) θα δώσει καρπούς η ανάπτυξη.
Όλα αυτά βέβαια θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, γιατί είναι πολύ ωραίο να κάνεις σχέδια για την επόμενη χρονιά, αλλά μόνο στο τέλος της επόμενης θα ξέρουμε αν τα πράγματα πήγαν όπως τα θέλαμε...
Πριν από αρκετά χρόνια έκανα μαθήματα γιόγκα, στο τελευταίο μάθημα του Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς,η δασκάλα μας μοίρασε από ένα φύλο χαρτί για να γράψουμε ένα γράμμα στον ...εαυτό μας, για την επόμενη χρονιά που θα ερχόταν.
Θα ήταν αυστηρά προσωπικό, ότι θέλαμε θα γράφαμε μέσα, ότι θα θέλαμε να υλοποιήσουμε μέσα στην επόμενη χρονιά σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, μας ζήτησε να γράψουμε στον εαυτό μας σαν να γράφαμε στον καλύτερο μας φίλο.
Το γράμμα θα το σφραγίζαμε σε ένα φάκελο μόνοι μας γράφοντας πάνω του το όνομα μας και τη διεύθυνση που θα θέλαμε να μας ταχυδρομηθεί.
Η δασκάλα μας μάζεψε τα γράμματα με την υπόσχεση να τα κρατήσει φυλαγμένα για ένα ολόκληρο χρόνο και να μας τα ταχυδρομήσει ένα χρόνο μετά το γράψιμο τους, στη διεύθυνση που είχαμε γράψει μόνοι μας πάνω στο φάκελο.
Εκείνη την ημέρα φάνηκε σαν παιχνίδι.
Ένα χρόνο μετά, δεν νομίζω κανένας να θυμόταν εκείνο το μάθημα...όμως όταν στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού μου βρήκα ένα φάκελο με το όνομα μου γραμμένο με τα δικά μου γραμματάκια....είπα εδώ είμαστε τώρα, το θυμήθηκα μονομιάς.
Σήμερα δεν θυμάμαι τι ακριβώς μου έγραφα ότι σκόπευα να κάνω μέσα στη χρονιά που θα ερχόταν, αλλά το σίγουρο είναι ότι ελάχιστα είχαν πραγματοποιηθεί στον ένα χρόνο που είχε περάσει από τη συγγραφή του γράμματος.
Η άλλη διαπίστωση από τα γραφόμενα μου ήταν ότι αυτά που ήταν την προηγούμενη χρονιά σημαντικά, δεν ήταν απαραίτητα σημαντικά και την επόμενη...
Η ζωή περνάει ...και χάνεται που λέει και το τραγούδι και έτσι απλά ...συμβαίνει και όπως λέει και η πιο μεγάλη στην ιεραρχία δασκάλα μας στη γιόγκα:
" όλα είναι εντάξει, όλα είναι όπως πρέπει να είναι "...
ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν έτσι τα πράγματα.
Όλα λοιπόν το 2014 ήταν εντάξει και όλα το 2015 θα είναι όπως πρέπει να είναι !
Να είστε όλοι καλά και το 2015 να φέρει στον καθένα μας ότι είναι για το ανώτερο καλό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου