Ένας υδροστρόβιλος ... μας έρχεται ...

Εδώ και λίγες ημέρες έχουμε "μουλιάσει" στη βροχή, σήμερα το πρωί όμως, είχαμε την τύχη να δεχτούμε την επίσκεψη ενός υδροστρόβιλου ...έτσι για αλλαγή στην βροχερή ρουτίνα των ημερών...

Το φυσικό αυτό φαινόμενο εντοπίστηκε στο βάθος του ορίζοντα σε χαλαρή σχετικά μορφή στην αρχή...αφού ήταν μακριά μας...

Ήταν πολύ εντυπωσιακό να βλέπει κανείς αυτή την  τεράστια δίνη να αιωρείται  από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι τον ουρανό...

Βέβαια η ένταση του νερού που στροβιλιζόταν  πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας στο σημείο που ξεκινούσε η δίνη ...ήταν λίγο τρομακτική... 

αν και σε απόσταση μέχρι εκείνη την στιγμή... απλά κοιτούσαμε αυτό το πρωτόγνωρο ...φαινόμενο με δέος.

Κάποια στιγμή παρουσιάστηκε και δεύτερο υδροστοβιλάκι στον ορίζοντα και άρχισαν να "χορεύουν" και τα δυο μαζί ...

Η κατεύθυνση άλλαζε λίγο κατά διαστήματα, αλλά όλο και πλησίαζε , σαν να μας είχε βάλει ...για στόχο...

Στη μεγέθυνση του φακού ήταν σαν τις ταινίες με τους ανεμοστρόβιλους που βλέπουμε στην τηλεόραση και χαζεύουμε τις ..."ιπτάμενες" αγελάδες στον ουρανό. 

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η εικόνα δεν ήταν στην οθόνη, αλλά στην πραγματικότητα και έτσι την περιέργεια πια άρχισε να την διαδέχεται ...ο φόβος.

Πλέον  άρχισε να πλησιάζει επικίνδυνα κοντά με φανερές απειλητικές διαθέσεις...

  

Μεγαλοδύναμε, βάλε το χέρι σου...μας έρχεται

Εδώ είναι το τρεχάτε ...ποδαράκια μου, μέσα γρήγορα !!!

και έτσι απλά, τη τελευταία στιγμή στο  τέλος έστριψε σε άλλη κατεύθυνση και διαλύθηκε σχεδόν αμέσως όταν η δίνη έφτασε στη στεριά...

Δεν γνωρίζω αν παραδίπλα έκανε ζημιές σε άλλα σπίτια, αλλά όπως ξαφνικά ήρθε...ξαφνικά έφυγε κιόλας.

Τώρα είναι απόγευμα που γράφω το κείμενο και τίποτα δεν θυμίζει την προηγούμενη  εικόνα.

Όλα μέλι γάλα.

Έτσι είναι και  η φύση και η ζωή.

 Μετά την καταιγίδα...έρχεται πάντα η γαλήνη.

Υπομονή.

Υ.Γ.

Πάνω που λέγαμε για τις ...διαδοχές στις καταστάσεις.

Από τον υδροστρόβιλο δεν είχαμε απώλειες και ζημιές...αλλά μόλις τώρα έμαθα, ότι από το χαλάζι που δεν έριξε εδώ, αλλά εκεί που ήταν ο κήπος μας...δεν έμεινε σχεδόν τίποτα όρθιο...

Υπομονή !