Στις αρχές της Άνοιξης, όταν ο καιρός δεν έχει ακόμα σταθεροποιηθεί καλά και έχουμε μια ζέστη μια κρύο, όπως τη φετινή χρονιά, η τοποθέτηση δεύτερου πατώματος είναι ένα πρόβλημα...
Δέκα πλαίσια με άδειο χώρο πάνω από ένα μελίσσι που οριακά προσπαθεί να καλύψει το πρώτο πάτωμα και με τον καιρό να κάνει συνέχεια σκαμπανεβάσματα, εε, δεν είναι και ότι καλύτερο για την ανάπτυξή του.
Στα πρώτα πατώματα που έβαλα φέτος την Άνοιξη, είπα να δοκιμάσω ένα ελαφρά διαφορετικό τρόπο τοποθέτησης δεύτερου πατώματος, ευελπιστώντας να έχω καλύτερα αποτελέσματα στην ανάπτυξη και αν είναι παράλληλα δυνατό να υπάρχει και κάποια προστασία σε ξαφνική πτώση της θερμοκρασίας.
Για το λόγο αυτό, άφησα δέκα πλαίσια κάτω και έβαλα... οκτώ πλαίσια πάνω.
Έχω διαβάσει ότι οι οκτάρες κυψέλες αναπτύσσονται καλύτερα την Άνοιξη λόγω θερμοδυναμικής, δεν έχω όμως οκτάρες, δουλεύω με δεκάρες...
Το σκεπτικό ήταν να περιοριστεί ο χώρος της κυψέλης ώστε να είναι πιο εύκολο για το μελίσσι να ελέγξει τη θερμοκρασία του χώρου του.
Αυτό πρακτικά έγινε με την τοποθέτηση δυο τεμαχίων φελιζόλ στις ακριανές θέσεις των πλαισίων του δεύτερου πατώματος.
Έτσι αντί για δέκα πλαίσια, έχουμε οκτώ.
Όταν με το καλό αναπτυχθεί το μελίσσι και ανέβει καλά στο δεύτερο πάτωμα αφαιρούμε τα φελιζόλ και έχουμε σύνολο πάλι δέκα πλαίσια.
Το αρχικό ανέβασμα φυσικά γίνεται στο κέντρο, με μόνο δυο πλαίσια σφραγισμένου γόνου (αντέχει περισσότερο από τον ανοικτό), για να μην έχουμε το φόβο των απότομων αλλαγών της θερμοκρασίας, ειδικά τις νυκτερινές ώρες.
Φέτος όλα τα δεύτερα πατώματα που έβαλα τα ξεκίνησα με αυτό τον τρόπο, τα περισσότερα από αυτά πήγαν καλά (ένα έχει πάρει και τρίτο πάτωμα), μόνο ένα έδειξε να μην του ...αρέσει, προφανώς θα "παίζουν" και άλλοι λόγοι στο συγκεκριμένο μελίσσι που δεν μπορώ ακόμα να κατανοήσω...
Θα δούμε.
Η Άνοιξη δείχνει επιτέλους να ...έρχεται κανονικά, οπότε οι μέλισσες αναπτύσσονται πλέον μοναχές τους ...χωρίς βοήθειες...
Δέκα πλαίσια με άδειο χώρο πάνω από ένα μελίσσι που οριακά προσπαθεί να καλύψει το πρώτο πάτωμα και με τον καιρό να κάνει συνέχεια σκαμπανεβάσματα, εε, δεν είναι και ότι καλύτερο για την ανάπτυξή του.
Στα πρώτα πατώματα που έβαλα φέτος την Άνοιξη, είπα να δοκιμάσω ένα ελαφρά διαφορετικό τρόπο τοποθέτησης δεύτερου πατώματος, ευελπιστώντας να έχω καλύτερα αποτελέσματα στην ανάπτυξη και αν είναι παράλληλα δυνατό να υπάρχει και κάποια προστασία σε ξαφνική πτώση της θερμοκρασίας.
Για το λόγο αυτό, άφησα δέκα πλαίσια κάτω και έβαλα... οκτώ πλαίσια πάνω.
Το σκεπτικό ήταν να περιοριστεί ο χώρος της κυψέλης ώστε να είναι πιο εύκολο για το μελίσσι να ελέγξει τη θερμοκρασία του χώρου του.
Αυτό πρακτικά έγινε με την τοποθέτηση δυο τεμαχίων φελιζόλ στις ακριανές θέσεις των πλαισίων του δεύτερου πατώματος.
Έτσι αντί για δέκα πλαίσια, έχουμε οκτώ.
Όταν με το καλό αναπτυχθεί το μελίσσι και ανέβει καλά στο δεύτερο πάτωμα αφαιρούμε τα φελιζόλ και έχουμε σύνολο πάλι δέκα πλαίσια.
Το αρχικό ανέβασμα φυσικά γίνεται στο κέντρο, με μόνο δυο πλαίσια σφραγισμένου γόνου (αντέχει περισσότερο από τον ανοικτό), για να μην έχουμε το φόβο των απότομων αλλαγών της θερμοκρασίας, ειδικά τις νυκτερινές ώρες.
Φέτος όλα τα δεύτερα πατώματα που έβαλα τα ξεκίνησα με αυτό τον τρόπο, τα περισσότερα από αυτά πήγαν καλά (ένα έχει πάρει και τρίτο πάτωμα), μόνο ένα έδειξε να μην του ...αρέσει, προφανώς θα "παίζουν" και άλλοι λόγοι στο συγκεκριμένο μελίσσι που δεν μπορώ ακόμα να κατανοήσω...
Θα δούμε.
Η Άνοιξη δείχνει επιτέλους να ...έρχεται κανονικά, οπότε οι μέλισσες αναπτύσσονται πλέον μοναχές τους ...χωρίς βοήθειες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου