Γύρω - γύρω από τον Ταΰγετο και στη μέση το ...Γεωργίτσι...

Ο καιρός αρχίζει να μυρίζει Άνοιξη για τα καλά πια, τι ωραιότερο λοιπόν αυτή την εποχή...από μια εκδρομούλα.

- Που όμως ?

- Βουνό ή θάλασσα ?
- Γίνεται να συνδυαστούν αυτά τα δυο ?
-Ναι. 
Από τη θάλασσα στο βουνό και από το βουνό στη ...θάλασσα και στη μέση το χωριό Γεωργίτσι Λακωνίας ή αλλιώς "το μπαλκόνι του Ταΰγετου" όπως το αποκαλούν  διαφορετικά.

Χτισμένο στη βορειοανατολική πλευρά του Ταΰγετου στα 900-1000 μ. υψόμετρο, πλούσιο σε βλάστηση και νερά...

Ξεκινήσαμε όχι πολύ πρωί, αφήνοντας πίσω μας τη μεσσηνιακή Μάνη και τα παραθαλάσσια χωριά της, πήραμε ανηφορικά το δρόμο με κατεύθυνση προς Καλαμάτα, 

μετά από 50 λεπτά περίπου αντικρίσαμε τη πρωτεύουσα της Μεσσηνίας,

διασχίζοντας περιμετρικά την πόλη, πήραμε το δρόμο που οδηγεί για Σπάρτη και κάπου στη μισά του δρόμου, στρίψαμε αριστερά ακολουθώντας  ένα μικρότερο δρόμο που οδηγεί στο Γεωργίτσι μέσα από το βουνό... 

Ο δρόμος ήταν γεμάτος κουτσουπιές, ο αέρας μύριζε λουλούδια, ο ήλιος έλαμπε...η διαδρομή που κάναμε παράλληλα με το ποτάμι Νέδωνα ή Νέδοντα ήταν απλά...μαγευτική.

Πριν χρόνια ήταν ακόμα πιο όμορφα, μιας και τα σημάδια από παλιότερες πυρκαγιές είναι ορατά ακόμα πάνω στο βουνό.

Από ένα σημείο όμως και μετά, μπαίνουμε καθαρά πια μέσα στο  δάσος...που έχει γλυτώσει από τη φωτιά...

Πάνω στην αργή κίνηση και την ησυχία των δέντρων, δοκίμασα να κάνω και "τυφλές" φωτογραφίες ...όπισθεν...

στο τέλος τα κατάφερα...κάνοντας selfie και μια τούφα από τα...μαλλιά μου!

Βγαίνοντας από το δασωμένο μέρος κάναμε μια στάση για να χαζέψουμε τη θέα της Λακωνικής γης από ψηλά...

 στο βάθος του βουνού μάλιστα αντικρίσαμε και...χιόνι

 Σύντομα μετά, προσεγγίσαμε το χωριό Γεωργίτσι

Παντού ολάνθιστες κερασιές, βυσσινιές...πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων...  

Χτισμένο αμφιθεατρικά στις πλαγιές του βουνού , δεν του έδωσαν τυχαία το όνομα "μπαλκόνι  του Ταΰγετου"...

Ένας αιωνόβιος πλάτανος δεσπόζει αγέρωχος στο κέντρο της πλατείας...

όπου μερικοί επισκέπτες απολαμβάνουν το κυριακάτικο μεσημέρι... 

Όμως λένε  ότι το ταξίδι και το βουνό...πάντα "ανοίγουν" την όρεξη...οπότε, βουρ στο ψητό...

τα περισσότερα πιάτα που γευτήκαμε ήταν φτιαγμένα με ντόπια υλικά παραγωγής του ιδιοκτήτη της ταβέρνας, ή από την ευρύτερη περιοχή, όπως ο σολομός από το ιχθυοτροφείο Γεροντίδη στο Καστόρειο Λακωνίας.
   

Στο τέλος πιάσαμε και τη κουβέντα για την παραγωγή τσίπουρου μιας και στο Γεωργίτσι γίνεται  γιορτή τσίπουρου με μεγάλη προσέλευση κόσμου από τη γύρω περιοχή...

Ο Θύμιος, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας που λειτουργεί εδώ και ενάμιση  χρόνο περίπου, είναι ένα πολύ ευγενικό παλικάρι που μας έλυσε ...όλες τις απορίες σχετικά με ότι φάγαμε και ήπιαμε και τα οποία φυσικά ήταν...εξαιρετικότατα.

Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, οι γεύσεις υπέροχες, οι ποσότητες τεράστιες και ο ...λογαριασμός, φιλικός...  

Μελισσοκομική λεπτομέρεια, ο Θύμιος ήταν και μελισσοκόμος, διατηρούσε σχεδόν 120 κυψέλες, αλλά λόγω ξαφνικής αλλεργίας, αναγκάστηκε να τα εγκαταλείψει.

Χορτάτοι από εικόνες και γεύσεις αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς την κοιλάδα του Ευρώτα, αναζητώντας τόπο  με θέα για σύντομη στάση...

Όμορφη ελληνική φύση ...με από όλα...

και για να μην ξεχάσουμε  το ..."θρυλικό" γκαζάκι καφέ, ακόμα και αν φυσάει λίγο...
πάντα μπορούμε να τα καταφέρουμε με λίγη προσπάθεια.

Έξτρα γεύση, μια μανιάτικη παραδοσιακή πίτα ψημένη στην ..."τίκλα" (φυσική γρανιτένια πέτρα), που μας έδωσε "πεσκέσι" η γειτόνισσα λίγο πριν φύγουμε το πρωί, έτσι για το δρόμο είπε...

Η υπόλοιπη διαδρομή έγινε χωρίς πολλές στάσεις, διασχίζοντας πορτοκαλεώνες και ανοιξιάτικες εικόνες μέχρι να φτάσουμε πάλι στη θάλασσα, από τη δυτική όμως τώρα πλευρά του Ταΰγετου...

Στο αγαπημένο και πανέμορφο Λιμένι...

μια ακόμη στάση ακριβώς πάνω στο κύμα ...στη κυριολεξία όμως...

σαν να παρακολουθείς εικόνες στην οθόνη του κινηματογράφου και όχι στην πραγματικότητα...

Φεύγοντας, για το τελευταίο  μισάωρο της διαδρομής μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι πριν πέσει ο ήλιος, χαιρετίσαμε και ένα "φιλαράκο" που μάλλον "ξεχείλωσε" στη μπουγάδα...

Λίγα λεπτά  πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, "χαιρετίσαμε" και τον ήλιο...που πήγαινε για ύπνο...

Αύριο είναι μια καινούργια ημέρα, θα δούμε...αύριο τι θα φέρει...

Καληνύχτα, όνειρα γλυκά.