Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

Σύλληψη αφεσμού με ...γλάστρα...

Μπήκε κανονικά καλοκαίρι πια, πάει αρκετός καιρός από τότε που έγραψα την τελευταία μου ανάρτηση...

Ο διαθέσιμος χρόνος  μου για ενασχόληση με το blog το τελευταίο διάστημα ήταν ελάχιστος.
 Όταν  κάποιες φορές υπήρχε λίγος διαθέσιμος χρόνος, είχα προσωρινά μετακομίσει  σε τόπο που δεν υπάρχει σύνδεση με το ίντερνετ...οπότε γιοκ δυνατότητα για αναρτήσεις...

Ζητώ συγνώμη  για την "έλλειψη" ανάγνωσης κειμένων...αν υπήρξε σε κάποιον.

Κάλιο αργά, παρά ποτέ.

Για σήμερα λοιπόν υπάρχει ένα θέμα λίγο εκτός εποχής, αλλά συμβαίνει καμιά φορά, σύλληψη αφεσμού στα μέσα Ιουνίου.



Φέτος άλλαξα περιοχή για τα μελίσσια μου, επέλεξα να ανέβω ακόμα πιο ψηλά στον Ταΰγετο, ελπίζοντας ότι θα έχω καλύτερες συνθήκες το καλοκαίρι.

 Πιο πολύ πετρέλαιο για να φτάσεις εκεί, αλλά πολύ πιο δροσερά και "πράσινα" σε σχέση με την προηγούμενη τοποθεσία...

Εκεί λοιπόν πριν 10 περίπου ημέρες, εστίασε  το ματάκι μου πάνω σε ένα ψηλό κλαδί μιας καρυδιάς, είδα κάτι να μαυρίζει ανάμεσα στα πράσινα φύλλα και φυσικά δεν ήταν καρύδια, ήταν ένας ωραίος αφεσμός !

Χαρά μεγάλη για το εύρημα, αλλά ο αφεσμός  ήταν στα 3-4 μέτρα ύψος, οπότε η χαρά πήγε περίπατο, γιατί το κλαδί ήταν εντελώς στην άκρη της φυλλωσιάς και το δέντρο όχι και τόσο της προκοπής για αναρρίχηση.

Όμως θέληση να υπάρχει και όλο και κάτι μπορεί να σκαρφιστεί ο "Μαγκάιβερ"...

Εκεί κοντά βρίσκεται μια καλύβα, ψάχνοντας  στην αυλή της, βρήκα  μια παλιά πλαστική γλάστρα και ένα ξύλινο κοντάρι που το είχαν για ιστό σημαίας, είχα και λίγο πλαστικό σπάγκο στο αυτοκίνητο, έτοιμο το εργαλείο σύλληψης αφεσμού!






Εσωτερικά έβαλα λίγη εφημερίδα για να κλείσω τις τρύπες που υπήρχαν στο κάτω μέρος της γλάστρας 


και άνοιξα μια τρύπα στο πάνω μέρος της για να σταθεροποιήσω το πλαστικό κορδόνι...



απλό, αλλά έδειχνε "στιβαρό"...


Το ύψος εξακολουθούσε να είναι ένα βασικό πρόβλημα, παρόλο το κοντάρι που είχα στη διάθεσή μου.

Ευτυχώς όμως από κάτω υπήρχε χωματόδρομος και ήταν εφικτό να παρκάρει το αγροτικό...


Ο αφεσμός ήταν στο σημείο που φαίνεται σημαδεμένο, δηλαδή αρκετά ψηλά ακόμα και αν χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο ως πάτημα και ήταν ανάμεσα στα κλαδιά χωρίς "καθαρή" πρόσβαση από τη κάτω πλευρά του...


Ανέβηκα σχεδόν πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου και έσπρωξα τη γλάστρα από κάτω τινάζοντας απότομα...


Κάποιες ελάχιστες  μέλισσες έπεσαν μέσα και οι υπόλοιπες έκαναν βόλτες στον ουρανό για να συγκεντρωθούν πάλι στο αρχικό σημείο που είχαν κρεμαστεί...

Δεν δούλευε καλά το σύστημα κοντάρι- γλάστρα!

Σκέφτηκα να τις δελεάσω...με ένα μυρωδάτο χτισμένο πλαίσιο το οποίο έβαλα μέσα στη γλάστρα...

Για να πάρω τη φωτογραφία, έκανα λίγο τον "Ταρζάν",
πάνω στο αυτοκίνητο, στο ένα χέρι το κοντάρι και στο άλλο τη φωτογραφική μηχανή, ευτυχώς ούτε η αφεντιά μου ούτε η μηχανούλα μου,  έπαθαν τίποτα...

Παλιότερα μου είχε τύχει κάτι αντίστοιχο σε σύλληψη αφεσμού (χωρίς γλάστρα, αλλά πάνω σε  καρότσα) που μπορείτε να δείτε εδώ

Το πλαίσιο μέσα στη γλάστρα λειτούργησε άμεσα, οι μέλισσες μετακόμισαν γρήγορα πάνω του...


Με 2-3 ανεβάσματα - τινάγματα, αρκετές μέλισσες μπήκαν στο τριπλοκυψελίδιο που είχα πάνω στο αυτοκίνητο...


Σύντομα άρχισαν να καλοβλέπουν το νέο τους σπιτάκι που ήταν παρκαρισμένο πάνω στην οροφή του αγροτικού και έκαναν βολτούλες "προσκαλώντας" και τις υπόλοιπες που είχαν μείνει πάνω στο δέντρο  για να κατέβουν...


Η κυψέλη έμεινε ως το σούρουπο πάνω στο αυτοκίνητο, σχεδόν όλες τελικά κατέβηκαν και μπήκαν μέσα, έβαλα και λίγη βανίλια για το ξεκίνημα και πήρα τη κυψέλη στα ...πεδινά για τα περαιτέρω, παρακολούθηση, τροφοδοσία, θεραπείες.

Ο αφεσμός ήταν με το ζόρι δυο πλαισιάκια, αλλά προχθές που το άνοιξα για να δω πως τα πάει, με εξέπληξε ευχάριστα.

Είχε μια στρουμπουλή -χνουδωτή βασιλοπούλα που είχε απλώσει γόνο πάνω σε δυο πλαίσια και είχε όρεξη και για περισσότερα...

Της έδωσα και τρίτο πλαίσιο και  εύχομαι τα καλύτερα ! 

Είχα καιρό να πιάσω κάποιο αφεσμό και είχα σχεδόν ξεχάσει πως νιώθεις όταν συμβαίνει...

Προσπαθώ να αυξήσω πάλι το μελισσοκομείο μου και κάθε "προσφορά" της φύσης καλοδεχούμενη!

Ελπίζω  στο προσεχές μέλλον να έχω περισσότερο διαθέσιμο χρόνο ώστε να μπορώ να γράφω πιο συχνά, για όσους έχουν όρεξη να με διαβάζουν φυσικά!

 Και τέλος μια μικρή διευκρίνιση για  κάποια σχόλια που γίνονται σε άλλο blog που αναδημοσιεύει κάποια άρθρα μου κατά καιρούς.

Εκεί γράφονται μερικά σχόλια που απευθύνονται προσωπικά σε εμένα, όμως εγώ δεν έχω ενημέρωση για αυτά και πολλές φορές αγνοώ εντελώς την ύπαρξή τους, τυχαία μπορεί να διαβάσω κάποιο μετά από καιρό, δεν απαντώ, όχι γιατί είμαι "ανάγωγη" αλλά επειδή έχω ενημέρωση μόνο για το δικό μου blog όπου εκεί μόνο ουσιαστικά αρθρογραφώ και παρακολουθώ.

Ευχαριστώ, καλή συνέχεια σε όλους και καλούς τρύγους!



6 σχόλια:

  1. γεια σου μαρια.θα ηθελα να σε ρωτησω μια απορια που εχω σε μια αναρτηση που εκανεσ στο σαιτ σου για την παρασκευη σαπουνιου με ελαιολαδο και κερι.και θελω να σε ρωτησω ποση ποσοτητα εβαλεσ κερι,ποση καυστικη σοδα,ποσο νερο και ποσο ελαιολαδο?και τελοσ θελω να μου πεισ τοισ εντυπωσεισ σου απο το σαπουνι που εκανεσ και εαν υπηρχε κανενα προβλημα με το κερι που εβαλεσ?γιατι ολεσ οι συνταγεσ που υπαρχουν για σαπουνι ειναι με νερο,ελαιολαδο και σοδα.ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο,
      η ανάρτηση με το σαπούνι που έχει και κερί στα υλικά παρασκευής του, έχει γίνει πριν από αρκετό καιρό.
      Προσπάθησα τότε να φτιάξω ένα σαπούνι λίγο "διαφορετικό".
      Το αποτέλεσμα ήταν ένα κανονικό σαπούνι, αλλά στο δέρμα άφηνε μετά το μπάνιο την αίσθηση του "αδιάβροχου", δηλαδή έκανες μπάνιο και μετά το νερό σχημάτιζε σταγόνες πάνω στο δέρμα σαν να υπήρχε αδιάβροχη προστασία και φυσικά το δέρμα ήταν πιο έντονα ενυδατωμένο σε σχέση με ένα απλό σαπούνι.
      Στα μαλλιά άφηνε μια αίσθηση λιπαρότητας σαν να είχες βάλει κανονικό κερί, δεν ήταν απαλά...
      Η ποσότητα κεριού που είχα βάλει τότε στο σαπούνι ήταν ελάχιστη. Έβαλα κερί όσο χωράει η παλάμη του χεριού μου, το έλιωσα, το ζύγισα και το υπολόγισα στη συνολική ποσότητα του ελαιολάδου.
      Μια κλασική αναλογία για σαπούνι ψυχρής μεθόδου είναι 750 γρ. νερό, 250 γρ. καυστική σόδα και 1500 γρ. ελαιόλαδο.
      Αν βάλεις και κερί, μπορείς να βάλεις 100- 150 γρ.
      Θα αφαιρέσεις όμως αυτό το βάρος από τη ποσότητα του ελαιόλαδου, δηλαδή θα έχουμε 1350- 1400 γρ. ελαιόλαδο, οπότε στο σύνολο μαζί με το κερί να είναι 1500 γρ.
      Αλλάζοντας τις αναλογίες κεριού- ελαιολάδου, η αίσθηση του κεριού θα είναι πιο έντονη όσο η ποσότητα του κεριού είναι πιο μεγάλη.
      Πιστεύω ότι είναι καλύτερα το κερί να μην είναι πολύ έντονο, αλλά είναι θέμα προσωπικού γούστου και δοκιμών...
      Εύχομαι καλή επιτυχία στη προσπάθεια !

      Διαγραφή
  2. μαρια ευχαριστω για την απαντηση.εχεισ κανει σαπουνι μονο με ελαιολαδο και νερο χωρισ κερι?και σε ρωταω για να μου πεισ την διαφορα,που θα βρηκεσ στο σαπουνι με το κερι και στο σαπουνι χωρισ το κερι!ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,
      συνήθως φτιάχνω σαπούνι χωρίς κερί (το οποίο βέβαια είναι φυσικό κερί μέλισσας, όχι τεχνητό-παραφίνη).
      Το φυσικό σαπούνι με ελαιόλαδο μόνο, είναι ένα σαπούνι χωρίς πολύ αφρό που αφήνει ενυδατωμένο και απαλό το δέρμα μετά το μπάνιο.
      Το σαπούνι που περιέχει και λίγο κερί μέλισσας αφήνει στο δέρμα μια αίσθηση " αδιάβροχη" όπως γράφω στη προηγούμενη απάντησή μου. Όπως όταν έχουμε βάλει αντηλιακό και μετά μπαίνουμε στη θάλασσα, όταν αργότερα βγαίνουμε από το νερό, αυτό σχηματίζει σταγόνες και μένει πάνω στο δέρμα, αφήνοντας το ενυδατωμένο, δεν έχω παρατηρήσει κάτι άλλο...

      Διαγραφή
  3. καλημερα και ευχαριστω για την απαντηση και τον χρονο που διαθεσεσ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή