Εικόνες του ουρανού λίγο πριν και μετά τη δύση του ηλίου...

Λόγω έκτακτων υποχρεώσεων δεν κατάφερα να γράψω κάποια ανάρτηση όλο το προηγούμενο διάστημα από την αρχή της νέας χρονιάς, οπότε εύχομαι καλή χρονιά...τώρα.

Για πρώτη ανάρτηση της χρονιάς λοιπόν σκέφτηκα να κάνω ποδαρικό με ένα "καλλιτεχνικό" θέμα.

Λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα και λίγες ημέρες μετά, κάθε απόγευμα την ώρα που ο ήλιος ετοιμαζόταν να "βουτήξει" στον ορίζοντα, τραβούσα φωτογραφίες τον ουρανό από μια βεράντα που μου επέτρεπε να έχω θέα στη θάλασσα...
Όλες οι φωτογραφίες αυτής της ανάρτησης βγήκαν από αυτό το σημείο, το μόνο που άλλαζε ήταν το σημείο που διάλεγα κάθε φορά να εστιάσω το φακό της φωτογραφικής μου μηχανής.

Με αυτή την κίνηση ήθελα απλά να καταγράψω το πόσο διαφορετική μπορεί να είναι μια εικόνα και κατά προέκταση μια ημέρα από το ίδιο σημείο παρατήρησης.

Το "πείραμα" κράτησε περίπου μια εβδομάδα, όσο περίπου χρειαζόταν για να αποχαιρετήσω το 2015 και να καλωσορίσω το 2016...
Ιδού τα αποτελέσματα της καταγραφής:

   Η εβδομάδα γύρω στα Χριστούγεννα που έγινε η καταγραφή, είχε πολύ καλό καιρό για Δεκέμβριο και έδωσε πραγματικά πολύ όμορφες εικόνες.

Η ώρα των λήψεων δεν ήταν σταθερή με ακρίβεια λεπτού, αλλά ήταν πάντα την ώρα που έδυε ο ήλιος.
Πολλές φορές το σκηνικό του ουρανού ήταν εντελώς διαφορετικό ακόμα και την ίδια μέρα με διαφορά μόνο 10-15 λεπτών.

Μια φορά μάλιστα πέτυχα και το...φεγγάρι στον ουρανό λίγο μετά τη δύση του ηλίου...έφυγε το ένα και ήρθε το άλλο...

Άλλοτε τα χρώματα ήταν προς το κόκκινο και άλλες φορές προς το κίτρινο.

Πολλές φορές όταν έχεις το "προνόμιο" να μπορείς εύκολα να θαυμάζεις τη δύση του ηλίου δεν αντιλαμβάνεσαι την τύχη που έχεις σε σχέση με άλλους ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να μπορούν να το απολαύσουν κάθε μέρα συνειδητά.

Πριν μερικά χρόνια είχα ακούσει από το στόμα μιας σχετικά νεαρής γιατρού ότι αντιλήφθηκε κάποια στιγμή ότι είχαν περάσει  αρκετοί μήνες και δεν θυμόταν πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε παρακολουθήσει μια  δύση του ηλίου.
Ο φόρτος εργασίας την είχε αποξενώσει από το πιο φυσιολογικό πράγμα που γίνεται κάθε μέρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. 

Στον αντίποδα βέβαια αυτής της συζήτησης, είναι η δήλωση νεαρού άνδρα, ιδιοκτήτη καφετέριας, δίπλα στη θάλασσα όπου αντικρίζει ...κάθε μέρα το ηλιοβασίλεμα.

Εντάξει, δήλωσε ο άνθρωπος, ωραία είναι, μια μέρα, δυο μέρες, τρεις, το χόρτασα τόσα χρόνια, δεν θέλω άλλο !!

Τι να πει κανείς και σε ποιον από τους δυο εργαζόμενους να συμπονέσει περισσότερο...

Επιλογές και στάση ζωής είναι αυτά, αν έχετε όμως το χρόνο κάπου - κάπου παρατηρήστε συνειδητά μια δύση ηλίου, είναι μια πολύ ενεργειακή εμπειρία. 

Και η ανατολή είναι πολύ όμορφη, αλλά δεν είμαι πολύ "πρωινός" τύπος, προτιμώ να χουζουρεύω, οπότε συχνά τη χάνω...οπότε βολεύομαι μόνο με τη δύση.

Εύχομαι λοιπόν, καλό ποδαρικό να κάνουν οι εικόνες με  τη δύση του ηλίου στα τέλη του 2015 και καλή χρονιά με άπλετο φως σε όσους το....χρειάζονται, να φέρει το 2016.

Υ.Γ.
Καλή αρχή και στα μελίσσια όλου του κόσμου.