Μια βόλτα στην Αθήνα τις πρώτες ημέρες του 2016...

Όταν ζεις για πολλά χρόνια σε μια πόλη, φεύγεις και μετά επιστρέφεις ως επισκέπτης συμβαίνει το ακόλουθο, η πόλη "τυπικά" παραμένει ίδια, ο τρόπος  όμως που τη βλέπεις  είναι διαφορετικός.

Παρατηρείς ως επισκέπτης πλέον με διαφορετική ματιά, αυτά που δεν έβλεπες όταν περπατούσες αφηρημένα τότε καθημερινά στους δρόμους της πόλης.
  
Η πόλη στην οποία αναφέρομαι είναι η Αθήνα.

Τη τελευταία ημέρα του 2015, παραμονή πρωτοχρονιάς με χιόνια στον ουρανό,  ξεκινήσαμε για ολιγοήμερες "διακοπές" στην πόλη που ήταν η μόνιμη κατοικία μας μόλις  πριν από μερικά χρόνια.

Φτάνοντας Αρκαδία αντικρίσαμε ένα πανέμορφο λευκό τοπίο, ο χειμώνας έστω και την τελευταία ημέρα του χρόνου, είχε φτάσει επιτέλους !

Είχε ρίξει αρκετό χιόνι το προηγούμενο βράδυ, αλλά ο δρόμος ήταν καθαρός και ανοικτός.

 Κατά μικρά μόνο διαστήματα του ταξιδιού είχαμε  χιονοπτώσεις...

 πλησιάζοντας στη πρωτεύουσα, πήραμε αμέσως..."μυρωδιά" ότι γυρίσαμε σε γνώριμα μέρη...

Η κίνηση και οι εικόνες των αυτοκινήτων θύμισαν παλιές εικόνες που είχαμε ελαφρώς ...ξεχάσει.

Αναχωρώντας μόνιμα από την Αθήνα, το διαμέρισμά που κατοικούσαμε νοικιάστηκε σε μια όμορφη οικογένεια και για να μην ξεβολεύουμε λοιπόν  πρωτοχρονιάτικα  από το κρεβάτι τους συγγενείς και φίλους για το που θα κοιμηθούμε εμείς το βράδυ, είπαμε να το παίξουμε ..."τουρίστες" στην Αθήνα, έτσι επιλέξαμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά  η διαμονή μας για τις ημέρες των γιορτών να γίνει σε ξενοδοχείο  στη περιοχή του Φιξ.

Τι θέλουν να δουν όσοι έρχονται στην Αθήνα ;

Την Ακρόπολη φυσικά!

Κανένα παράπονο, από το μπαλκόνι μας είχαμε θέα και Ακρόπολη και Φιλοπάππου και Λυκαβηττό.

Λίγο κρυμμένα πίσω από ηλιακούς θερμοσίφωνες, αλλά δεν πειράζει...η Ακρόπολη παραμένει πάντα Ακρόπολη.

Το βράδυ της παραμονής υποδεκτήκαμε το νέο χρόνο σε συγγενικό σπίτι χαλαρά και όμορφα.

Το επόμενο πρωινό, το πρώτο του 2016, μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο απολαύσαμε μια παγωμένη αλλά ηλιόλουστη βόλτα...

γύρω από τα δρομάκια που οδηγούν στο Ηρώδειο.

Ήταν ήρεμα και γαλήνια κάτω από τον αττικό ουρανό.Μια στιγμή μάλιστα ακούσαμε από κάποιο σπίτι και όμορφη κλασική μουσική.
Ωραίος τρόπος να κάνεις ποδαρικό στο 2016.

Κάναμε μια όμορφη παγωμένη βόλτα τις πρώτες ώρες του χρόνου, στην πιο γοητευτική περιοχή της Αθήνας, Ακρόπολη, θησείο, Φιλοπάππου χαζεύοντας και καταγράφοντας ...σαν πραγματικοί τουρίστες...

Εικόνες από απλούς ανθρώπους που συναντούσαμε στο διάβα μας και λεπτομέρειες  που τραβούσαν την προσοχή μας, μυρωδιές από φαγητά που ετοιμάζονταν για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι...

και  σε κάποιο σημείο της βόλτας βρέθηκε μπροστά μας και αυτό...

μια τεράστια μπογιατισμένη λέξη...

"Βασανίζομαι"

Μια δυνατή λέξη που εκφράζει υπόκωφα μάλλον ότι συμβαίνει αυτή την εποχή στην Αθήνα, κάποιος έγραψε ένα τεράστιο "βασανίζομαι" εκφράζοντας ίσως πολλούς άλλους κατοίκους αυτής της πόλης...

Η υπόλοιπη ημέρα εξαντλήθηκε σε οικογενειακές  και φιλικές επισκέψεις.

 Την επομένη επισκεφτήκαμε το κέντρο - κέντρο, εκεί το "βασανίζομαι " ήταν με εικόνες, όχι με λέξεις...

οδός Σταδίου, 2 Ιανουαρίου 2016, σπίτι  πάνω στο δρόμο με ..."γιορτινή" ατμόσφαιρα, ντράπηκα για τις δυο εικόνες που τράβηξα.

Έτσι είναι σήμερα η Αθήνα που αφήσαμε πίσω μας ;

Γεμάτη αντιθέσεις, το παλιό με το νέο, το ξένο με το ελληνικό...

Το "βασανίζομαι" με το "χαίρομαι" απέχουν μόνο λίγα τετράγωνα και είναι κομμάτια και τα δυο της ίδιας πόλης.

Μια πόλη που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια, έρχονται από την άκρη της γης για να την επισκεφτούν και να θαυμάσουν τα μνημεία της.

Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι ρόδινα για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αλλά η ζωή συνεχίζεται με όποιο τρόπο μπορεί να βρει ο καθένας, ο κόσμος εξακολουθεί  να βγαίνει και να προσπαθεί να νοιώσει καλύτερα...έτσι τουλάχιστον καταλάβαμε με όσους συζητήσαμε τις ημέρες που βρεθήκαμε στην Αθήνα.

Περνώντας αργότερα κοντά από το μουσείο της Ακρόπολης, είδαμε μια νέα γυναίκα...να κρέμεται από ένα δέντρο δίνοντας μια χορευτική παράσταση.

Μια όμορφη παράσταση που θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί πάνω σε μια κανονική μουσικοχορευτική σκηνή... 

Δεν ξέρω γιατί αλλά έκανα παραλληλισμό αυτής της όμορφης κοπέλας με την ...Ελλάδα, όπως την είδα να κρέμεται έτσι ανάποδα δίπλα στην Ακρόπολη...

Ισορροπούμε πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, εύχομαι να τελειώνουμε σύντομα και να μπορέσουμε πάλι να σταθούμε στα πόδια  μας όρθιοι.

 Έως τότε η ζωή στην Αθήνα θα εξακολουθεί να κυλάει και με "βασανίζομαι" και με "χαίρομαι" ...

Στο τέλος της τρίτης ημέρας, αφού είχαμε απολαύσει όσους συγγενείς και φίλους μπορέσαμε να συναντήσουμε  τις λίγες ημέρες της παραμονής μας και αφού αποχαιρετήσαμε και τη "φίλη" που βλέπαμε τόσο κοντά όλες αυτές τις μέρες...

πήραμε το δρόμο της επιστροφής το επόμενο πρωινό.

Ο δρόμος αυτός πλέον έχει πάρει τη μορφή σιγανής... αφαίμαξης ευρώ και γίνεται νομιμότατα με τους σταθμούς των διοδίων.

Οκτώ τον αριθμό στο σύνολο για τη διαδρομή Μάνη- Αθήνα.

Με χιόνι φύγαμε, με βροχή γυρίσαμε πίσω στα πάτρια εδάφη.

Χάρηκα πολύ όμως όταν τα αντίκρισα από μακρυά...

Μου έλειψαν!!!

Εύχομαι και ελπίζω στο επόμενο ταξίδι να δω την Αθήνα να χαμογελάει περισσότερο, έως τότε ευχαριστώ το θεό για τη τύχη που είχα να γεννηθώ σε ένα τόσο όμορφο τόπο.

Η επιστροφή εκεί ήταν επιλογή.

Αν κάτι σας "βασανίζει" και έχετε την επιλογή και τη δυνατότητα να το αλλάξετε, αλλάξετε το.