Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά διοργανώθηκε από τον ΕΛΓΟ "Δήμητρα" μελισσοκομικό σεμινάριο στην Καλαμάτα με σημαντική συμμετοχή μελισσοκόμων από τον νομό Μεσσηνίας, στο πρόγραμμα υπάρχει και μια δεύτερη εκπαίδευση στην πόλη της Κυπαρισσίας από την ίδια εισηγήτρια.
Φέτος υπήρχε μια μικρή διαφοροποίηση σε σχέση με πέρυσι, δίνοντας προτεραιότητα για πιστοποίηση παρακολούθησης, στους επαγγελματίες και κάτοχους μελισσοκομικού βιβλιαρίου, αλλά φυσικά κανένας δεν αποκλείστηκε από την εκπαίδευση.
Εκπαιδεύτρια του σεμιναρίου ήταν η κ. Μαρία Μπίστη γεωπόνος, η οποία μας ανέλυσε βασικές λειτουργίες των μελισσών και της κυψέλης, τα μελισσοκομικά φυτά και τις ιδιότητες τους, καθώς και διάφορους μελισσοκομικούς χειρισμούς.
Είναι μια απλή συνταγή, αλλά γευστικά είναι...θεϊκή, είναι το αγαπημένο μου καλοκαιρινό φαγητό!! Αν έχετε πατατούλες και μελιτζάνες από κήπο, σαφώς και είναι καλύτερα, αλλιώς προσπαθήστε να βρείτε ότι πιο φρέσκο μπορείτε από το μανάβη μας ή τη λαϊκή. Υλικά:
Ξεκινάμε κόβοντας τις μελιτζάνες σε φέτες και βάζοντάς τες για κάμποση ώρα μέσα σε νερό με αλάτι για να ξεπικρίσουν. Στη συνέχεια κόβουμε τις πατάτες επίσης σε φέτες και τηγανίζουμε με ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Μην φοβηθείτε τις μελιτζάνες, είναι σημαντικό να τηγανιστούν καλά, οι πατάτες όχι και τόσο...
Για να πάρουμε το μέλι από τα πλαίσια, πρέπει να αφαιρέσουμε πρώτα τα σφραγίσματα κεριού, τα λεγόμενα απολεπίσματα, που οι μέλισσες έχουν χτίσει πάνω στα κελιά προκειμένου να προστατέψουν το μέλι από μελλοντική αλλοίωση. Έτσι μετά τον τρύγο έχουμε μια άμορφη "μπάλα" όπου τα κεριά και τα μέλια είναι ανακατεμένα, όλα μαζί. Βάζοντας τα απολεπίσματα σε ένα σουρωτήρι για λίγο χρόνο ή ακόμα πιο άμεσα μέσα σε ειδικές θήκες στο μελιτοεξαγωγέα, μπορούμε να πάρουμε ένα σημαντικό μέρος το μελιού που υπάρχει μέσα σε αυτή τη "μπάλα", αλλά και πάλι θα μείνει μια μικρή ποσότητα μελιού μέσα στα κεριά... Καλό είναι λοιπόν για να μην πάει χαμένη, να τη δώσουμε πίσω στις μέλισσες.
Κάποιοι ξεπλένουν τα κεριά με νερό για να φύγει το επιπλέον μέλι...
εγώ πάντως προτίμησα να το δώσω πίσω με το...κουτάλι!! Σκέφτηκα να δώσω την ευκαιρία σε μερικές παραφυάδες που έχω κοντά μου, να πάρουν άμεσα οι μέλισσες το μέλι πίσω χωρίς επιπλέον προσμίξεις. Τοποθετήθηκε αργά το απόγευμα μέσα στις κυψέλες, για να μην έχουμε θέματα με λεηλασίες, πάνω σε φύλλα λαδόκολλας. Πίστεψα ότι θα μπορούσα να ξεκολλήσω μετά πιο εύκολα το καθαρό κερί, όταν θα είχαν πάρει οι μέλισσες το μέλι... Δεν δούλεψε όμως τελικά !! Πέρυσι τοποθέτησα τα απολεπίσματα πάνω σε φύλλα αλουμινόχαρτου και ...κόλλησαν όλα μαζί, οπότε φέτος είπα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό.
Το ογκώδες αυτό βιβλίο έχει πάρει το πρώτο βραβείο από την apimodia και αποτελεί μια πολύ σοβαρή προσπάθεια και σημαντική αναφορά στη βιβλιογραφία για τη μελισσοκομία σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αναλύει πολλά και διαφορετικά θέματα πάνω στη μελισσοκομία, τόσο τεχνικά όσο και επιστημονικά. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από τα πρώτα που αγόρασα όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με τις μέλισσες πριν από πέντε περίπου χρόνια . Επειδή έχει καλή εικονογράφηση, αναλυτικούς πίνακες και κατανοητό λόγο αποτελεί ένα πολύ καλό εργαλείο για τον νέο μελισσοκόμο, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια αξιόπιστη επιστημονική αναφορά για πολλά θέματα και για τον επαγγελματία μελισσοκόμο.
Είχα στο πρόγραμμα να βάλω μια ανάρτηση για ένα μελισσοκομικό βιβλίο, μου είπα... για μέλισσες και άλλα τέτοια "χαριτωμένα" γράφεις, μην ανακατεύεσαι σε ξένα χωράφια... Όμως τελικά αποφάσισα να αφήσω το μελισσοκομικό βιβλίο για άλλη φορά και να καταθέσω μερικές σκέψεις δημόσια.
Επιπλέον αφορμή για αυτό, ήταν μερικά τηλεφωνήματα που δέχτηκα τις δυο τελευταίες ημέρες. Ζούμε σε μια πολύ ιδιαίτερη χρονική στιγμή, σε μια χώρα που συμβαίνουν "ιδιαίτερα" γεγονότα.
Δεν θα πάρω πολιτική θέση για καμία πλευρά, σεβαστή η προσωπική γνώμη του κάθε πολίτη αυτής της χώρας να ψηφίσει ότι αυτός πιστεύει ότι είναι καλύτερο και οι δυο πλευρές έχουν τα δικά τους επιχειρήματα και είναι απόλυτα σεβαστά. Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα λίγο μετά την ομιλία Γιούνκερ στην τηλεόραση προς τον ελληνικό λαό, ήταν από μια Γαλλίδα μαμά τεσσάρων αγοριών την οποία γνώρισα σχεδόν πριν 15 χρόνια όταν έκαναν διακοπές στη Μάνη. Τότε με αναζήτησαν μόνοι τους (χωρίς να τους γνωρίζω) όταν πληροφορήθηκαν από κάπου ότι μιλάω γαλλικά και ότι ίσως θα μπορούσα να τους βοηθήσω να βρουν ένα κατάλυμα διακοπών για την επόμενη χρονιά. Ήρθαν πολλές χρονιές συνεχόμενα από τότε, έφερναν και άλλες οικογένειες μαζί για παρέα, συμμετείχαν ενεργά βοηθώντας σε πολλές εκδηλώσεις που οργανώναμε με τον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού μας εκείνη την εποχή, είδα αυτά τα πιτσιρίκια όλα αυτά τα χρόνια να μεγαλώνουν και να γίνονται μεγάλα αγόρια (στο πρόσφατο τηλέφωνο έμαθα μάλιστα ότι ο μεγαλύτερος γιος ετοιμάζεται για γάμο) λατρεύοντας κάθε τι ελληνικό και αναπτύσσοντας μαζί τους μια όμορφη οικογενειακή φιλία από το πουθενά. Στο τέλος του αγώνα το 2004, όπου η Ελλάδα κέρδισε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, πήραν οικογενειακώς τηλέφωνο για συγχαρητήρια και για να μου πουν ότι είναι πολύ χαρούμενοι που κερδίσαμε τον αγώνα. Στο τελευταίο τηλεφώνημα πήραν για να δουν με πραγματικό ενδιαφέρον, αν είμαστε καλά, πως είναι τα πράγματα και τι σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε.... Στο τηλεφώνημα του 2004 είχα "φουσκώσει" από υπερηφάνεια, στο πρόσφατο...είχα ένα "κόμπο" στο λαιμό. Να τους πω ότι ΌΧΙ δεν θέλω πια ευρωπαϊκές παρτίδες μαζί τους, ψέματα θα ήταν, να τους πω ΝΑΙ, ότι θέλω και άλλη λιτότητα, πάλι ψέματα θα ήταν...
