Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

Φτιάχνοντας μια ψαρόσουπα στο κήπο με φωτιά στα ξύλα....

Η ενασχόληση με τη μαγειρική είναι μια δημιουργική και χαλαρωτική εμπειρία, όταν μάλιστα γίνεται με παρέα σε υπαίθριο χώρο η διαδικασία είναι πιο ωραία και φυσικά το αποτέλεσμα είναι  ακόμα πιο...νόστιμο.

Πριν λίγο καιρό κατέγραψα τη δημιουργία μιας ταπεινής  ψαροσουπίτσας που μαγειρεύτηκε "παραδοσιακά"  στο κήπο, πάνω σε φωτιά με ξύλα...




Ο τόπος που έλαβε χώρα το μαγείρεμα ήταν κάπου στην ημιορεινή Ηλεία, στην αυλή ενός μικρού σπιτιού υπό ανοικοδόμηση  με αμπέλια και ελιές τριγύρω. 





"Συνεργοί" στο μαγείρεμα της ψαρόσουπας ήταν ένα ζευγάρι Γερμανών, η Birgit και ο Tom.

 Μετά από τις απαραίτητες  συνεννοήσεις μέσω e-mail και τη βοήθεια της τεχνολογίας gps  ήρθαν "συστημένοι" με το αυτοκίνητο τους  ακριβώς μπροστά  στη πόρτα του κτήματος... σχεδόν στη μέση του πουθενά, λίγες ώρες  μετά την έξοδο τους από το καράβι στο λιμάνι της Πάτρας.

Το καλό φαγητό θέλει και καλές πρώτες ύλες, τι πιο ωραίο από το να τις μαζέψουμε απευθείας από το κήπο...

Οι επισκέπτες μας το καταχάρηκαν...






από τη παραγωγή στη κατανάλωση...





Μαζεύοντας τα λαχανικά για τη σούπα στο κήπο, δεχτήκαμε  και έξτρα  "επισκέψεις"...το σκυλάκο του γείτονα...



δεν ξέρω ποιο είναι το όνομά του, εγώ πάντως τον έχω βαφτίσει..."ραταπλάν" και πιστεύω ότι του ταιριάζει  απόλυτα!

Με τα ζαρζαβατικά λοιπόν ανά χείρας,  περάσαμε ομαδικά στη προετοιμασία του φαγητού...



όλα υπαίθρια και αυτοσχέδια, η χαρά της δημιουργικότητας στην αυλή ενός σπιτιού υπό κατασκευή... 



 η εστία φωτιάς του φαγητού αυτοσχέδια και αυτή, περισσότερες πληροφορίες για τη κατασκευή της εδώ 

Πάμε τώρα στα πρακτικά του μαγειρέματος...



αρχικά για τη ψαρόσουπα μας θα χρειαστούμε καλό ελαιόλαδο, σοτάρουμε σε μια βαθιά κατσαρόλα τα λαχανικά μας κομμένα σε σχετικά μεγάλα κομμάτια...



πατατούλες, κολοκυθάκια, καρότο, κρεμμύδι ξερό και αν θέλουμε βάζουμε και λίγο φρέσκο.
Προσθέτουμε, αφού σοταριστούν τα λαχανικά μας και μια φρέσκια ντοματούλα ξεφλουδισμένη σε κομμάτια και συνεχίζουμε το σοτάρισμα...



επίσης ρίχνουμε αλατάκι θαλασσινό και καυτερή πιπερίτσα...



Συνήθως μαζί με το σωτάρισμα των λαχανικών προσθέτω και 4-5 γαριδούλες μαζί με μερικές ροδέλες καλαμάρι ή 2-3 μύδια ή ένα μικρό καβουράκι, ότι υπάρχει στο ψυγείο, αυτό  δίνει ξεχωριστή γεύση στη σούπα μας, αλλά  στη προκειμένη περίπτωση είχα μόνο τα απαραίτητα, οπότε αρκέστηκα στα σκέτα ψαράκια...



ταπεινά κόκκινα βραστόψαρα που αγοράστηκαν από κεντρικό ψαράδικο της πόλης του Πύργου μαζί με μπόλικο σέλινο.

Προσθέτουμε νεράκι...τόσο όσο να φτάνει ελάχιστα κάτω από την επιφάνεια των υλικών μας...θέλουμε να κάνουμε μια "σφιχτή" σούπα, όχι μια σούπα- σούπα !




Βγήκαν και οι απαραίτητες φωτογραφίες  από τους επισκέπτες για σουβενίρ...



Σχεδόν τελειώσαμε, σκεπάζουμε  και απολαμβάνουμε τη γαλήνια  εικόνα...στη μέση του πουθενά...



Σύντομα το περιεχόμενο της κατσαρόλας μας θα μοιάζει με σούπα...



τότε προσθέτουμε ελάχιστο ρυζάκι  και αν θέλουμε προαιρετικά  λίγο λευκό κρασί...



συνεχίζουμε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσει ελαφρά το ρύζι και αφαιρούμε τα ψάρια...



με υπομονή και προσοχή τα καθαρίζουμε από τα κόκαλα και τα προσθέτουμε καθαρά πλέον στη σούπα μας...



Στο τέλος βάζουμε το χυμό 2-3 λεμονιών...



Έτοιμη η ψαρόσουπα!



Υπαίθρια στα ξύλα και πεντανόστιμη.

Στήθηκε λιτό τραπεζάκι για τους επισκέπτες μας με ότι υλικά... οικοδομής βρέθηκαν διαθέσιμα στο χώρο.



Χρησιμοποιώντας τα γυάλινα ποτηράκια που βρέθηκαν στο παλιό σπιτάκι που ανακατασκευάζεται το τελευταίο διάστημα με πολλή προσωπική εργασία, ευχηθήκατε και τιμήσαμε τη φιλία και τη φιλοξενία ακόμα και σε συνθήκες υπαίθρου και ...γιαπιού...




 Η χαρά να μοιράζεσαι φαγητό που μαγείρεψες με παρέα είναι μοναδική.

Λιτό και απέριττο.

Τολμήστε να μαγειρέψετε με παρέα σε μέρη εκτός κουζίνας και σπιτιού, είναι ασύγκριτα πιο όμορφο και σίγουρα θα είναι πιο νόστιμο! 

Υ.Γ.
Από τα "παρασκήνια" της επίσκεψης είναι οι ακόλουθες φωτογραφίες που έλαβα πριν από λίγο καιρό...




όπου φαίνεται η βόλτα στο κοντινό ποταμάκι μαζί με το κατοικίδιο του ζευγαριού (o  σκύλος Bongo βρέθηκε εγκαταλελειμμένος πριν από αρκετά χρόνια κάπου στη Μάνη, υιοθετήθηκε από τη Birgit στη Γερμανία και έκτοτε επιστρέφει στην Ελλάδα μόνο για ...διακοπές).

 Η ανάβαση στο φυσικό κάστρο της περιοχής...



ένα κτίσμα των βυζαντινών χρόνων και μετέπειτα έδρα των Φράγκων ...

όπου η φυσική του θέση ως οχυρό είναι προφανής...



και η θέα εντυπωσιακή...



Εκεί πάνω συναντήσαμε μόνο ένα κοπάδι προβατάκια που ζούσαν περιφραγμένα μέσα στο χώρο του κάστρου, κάπως σαν προβατάκια πάνω στα ...Μετέωρα!


 Υπήρξε και μια ωραία σκηνή από τα τετράποδα που συναντήθηκαν.

Τα προβατάκια και ο σκύλος Bongo...

Αυτά κοιτούσαν εκστασιασμένα το περίεργο ζώο που έμοιαζε με προβατάκι κουρεμένο, είχε  ουρά προβάτου, αλλά προβατάκι κανονικό δεν ήταν.

Του βέλαζαν  και αυτός δεν αποκρινόταν...

Ο σκύλος γυρνούσε από την άλλη πλευρά  σαν να έλεγε..

- δεν είμαι πρόβατο, σκύλος είμαι, δεν είμαι σαν εσάς, αφήστε με ήσυχο!





 αυτά δε είχαν τρελαθεί στο βέλασμα κάνοντας κύκλους γύρω του χωρίς καμία ανταπόκριση....σαν κινηματογραφικό σκηνικό η όλη εμπειρία...

Μαζί με αυτές τις φωτογραφίες που έφτασαν στα χέρια μου μέσω τρίτου προσώπου, που ήρθε πρόσφατα για διακοπές στην Ελλάδα, ήρθαν και δυο βαζάκια με υπέροχες χειροποίητες μαρμελάδες της Birgit.



Λεμόνι και βύσσινο.

Τα λεμόνια ταξίδεψαν ως φρούτα από την Ελλάδα στη Γερμανία και επέστρεψαν ως μαρμελάδα...

Το βαζάκι με το βύσσινο ήρθε γεμάτο με μαρμελάδα από ελληνικά πορτοκάλια το Μάιο, το επιστρέψαμε γεμάτο με ελιές καλαμών και γύρισε με μαρμελάδα από γερμανικά  βύσσινα το καλοκαίρι, το φάγαμε, όταν με το καλό η Birgit έρθει το Σεπτέμβρη, μάλλον θα επιστρέψει στη Γερμανία γεμάτο με κάτι άλλο...και η ζωή συνεχίζεται...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου