Αυτός είναι ο τίτλος εν μέρη, στο άρθρο του Γ. Γκόρα στην τελευταία μελισσοκομική επιθεώρηση Μαΐου-Ιουνίου.
Μου έδωσε την αφορμή να καταγράψω μερικές σκέψεις που ταιριάζουν στους μελισσοκόμους, αλλά μπορούν να χαρακτηρίσουν και κάθε άλλο επάγγελμα.
Δεν είναι μόνο οι μελισσοκόμοι τα μαύρα πρόβατα!
Ο συντάκτης του κειμένου, καταγράφει κάποιες σκέψεις για την σχέση παλιών και νέων μελισσοκόμων και για την μετάδοση της γνώσης από τους πρώτους στους δεύτερους, καθώς και τον τρόπο που γίνεται αυτό.
(έκανα ένα φωτογραφικό κολάζ με διάφορα μελισσοκομικά βιβλία που είχα και ένα κουταλάκι μέλι ...από το τελευταίο που μου έμεινε, για να αποδώσω σε εικόνα τη "γνώση με το ...κουτάλι" )
Επίσης για την ευθύνη που έχει ένας μελισσοκόμος είτε παλιός είτε νέος, απέναντι στους γείτονες συνάδελφους μελισσοκόμους...ανάλογα με τους χειρισμούς που κάνει, ή ...δεν κάνει στα μελίσσια που κατέχει.
Ομολογώ ότι χάρηκα με το διάβασμα αυτού του άρθρου και αναγνώρισα πολλούς δικούς μου προβληματισμούς σχετικά με την εξέλιξη μου πάνω στη μελισσοκομία.
Ως νέα μελισσοκόμος (αλήθεια υπάρχει στο θηλυκό ? και πως θα ήταν ? μελισσοκόμα ? κατά το νοσοκόμα... ? )
και γυναίκα, έχω αντιμετωπίσει και όμορφες και περίεργες συμπεριφορές όσο καιρό ασχολούμαι με το "άθλημα"....από όλα έχει ο μπαξές!
Στις όμορφες, συγκαταλέγεται η πολύ φιλότιμη προσπάθεια ντόπιου παλιού και έμπειρου μελισσοκόμου, να με πάρει μαζί του στο μελισσοκομείο του και να έχει την υπομονή να μου εξηγήσει στην πράξη τα πρώτα βασικά βήματα που δεν γράφουν τα βιβλία.
Το σημαντικό στο φιλότιμο, είναι όταν έχεις 200-300 μελίσσια και "πνίγεσαι ", να κάτσεις να εξηγείς στον κάθε πρωτάρη...
- γου και α ?
- γα!
- του και α?
- τα !
- όλο μαζί ?
- κατσούλα!
Πήρα τα πρώτα βασικά και στρώθηκα στο διάβασμα και στο ψάξιμο.
Πρέπει να κολυμπήσεις, μόνος δεν γίνεται να φοράς συνέχεια μπρατσάκια!
Δεν πρόλαβα να κάνω κάποιο "σοβαρό" σεμινάριο (μεγάλο σε διάρκεια ) πριν φύγω από την Αθήνα και έτσι στράφηκα στα ταχύρυθμα της Γεωπονικής, (με μικρά ταξιδάκια πίσω στην πρωτεύουσα ) για βασιλοτροφία και ασθένειες, προσπαθώντας να βρω αξιόπιστες πηγές γνώσης.
(Με την υπερπροσφορά γνώσης πάνω στη μελισσοκομία, δεν ξέρεις πια, τι πρέπει να διαλέξεις και με πιο κριτήριο.)
Στο πρώτο σεμινάριο για βασιλοτροφία, (Μάιος 2013) είμασταν δυο γυναίκες, στο σύνολο 30-35 ατόμων !
Στο δεύτερο για ασθένειες, ήταν καλύτερα τα πράγματα, γίναμε ...4-5 !
Εκεί, παρουσιάζονται δυο "ράτσες" μελισσοκόμων...
αυτοί που τα ξέρουν όλα...μα όλα !και δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα...
και αυτοί που πραγματικά ξέρουν και θα σου δώσουν μια καλή συμβουλή λέγοντας απλά...
- εγώ αυτό κάνω στα μελίσσια μου , αν θες δοκίμασε το στα δικά σου για να δεις αν θα σε βοηθήσει...
Όσο αναφορά , το να είσαι "στραβόγιανο" στη μελισσοκομία και να προσπαθείς να πεις κάτι σωστό και κανένας να μην σε παίρνει σοβαρά, είναι ένα το κρατούμενο, το να είσαι και νέα στη μελισσοκομία και ...γυναίκα... είναι διπλά ζόρικο!
Τώρα να μην πω την πονεμένη ιστορία που έχουν όλες οι παλιές γυναίκες με την οδήγηση και το...
- αει..! πήγαινε να πλύνεις κανένα πιάτο...που θες να πιάσεις και τιμόνι!
Σίγουρα υπάρχουν πολύ κακές γυναίκες οδηγοί, αλλά υπάρχουν επίσης και κάκιστοι ...άντρες οδηγοί.
Είναι η νοητική αντίληψη που έχει κάποιος στο κεφάλι του και η αίσθηση ευθύνης που έχει κάποιος απέναντι στους άλλους, όχι το φύλλο που γεννήθηκε που θα τον κάνει ικανό οδηγό !
Έτσι και στη μελισσοκομία, τι να το κάνω αν κάποιος είναι παλιός (άντε και άντρακλας )μελισσοκόμος και αρνείται να ανοίξει τα μάτια του σε κάτι νέο...
Προτιμώ που είμαι γυναίκα και δηλώνω ότι θέλω να μάθω... και αν μάθω κάτι καινούργιο, θα το δείξω και σε κάποιον άλλο, που πιστεύω ότι θα τον ενδιαφέρει και ας κάνει αυτός μετά...ότι θέλει.
Δηλαδή, αν το κάνει πράξη ή αν το μεταφέρει με την σειρά του σε κάποιον άλλο, ή όχι.
Όπως αναφέρεται και στο άρθρο της μελισσοκομικής επιθεώρησης, είναι προτιμότερος ένας καλός νέος μελισσοκόμος από έναν κακό παλιό.
Φυσικά δεν σημαίνει βέβαια,, ότι όλοι οι νέοι είναι "αστέρια " και τα ξέρουν όλα και όλοι οι παλιοί είναι οι "χαζοί ".
Απλά μπορεί να μάθει ένας από τον άλλο, εκεί όπου ο καθένας είναι καλύτερος...
Τώρα για τις γυναίκες, που σιγά- σιγά αλώνουν και αυτό τον επαγγελματικό χώρο, (αρχίζουμε να γινόμαστε πολλές! ) τι να πω ?
Από όλα έχει ο μπαξές και εδώ !
Απλά, την ικανή, την σεβόμαστε.
Την άπειρη, που θέλει και ...είναι ικανή να μάθει, την βοηθάμε.
Την ...ξερόλα, την στέλνουμε ...όπου ...θέλετε !
Καμιά φορά έχω πιάσει και εγώ τον εαυτό μου(μετά από κρίση συνείδησης,το καταλαβαίνω ) να γίνεται ...ξερόλας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι είναι από τον οίστρο της ...μάθησης και για να μεταδώσω την πληροφορία.
Εύχομαι μόνο, να μην μετέφερα από άγνοια κάτι που δεν ήταν σωστό.
Το σίγουρο είναι, ότι αν έγινε, δεν ήταν από πρόθεση!
Πάντα όμως δηλώνω την προέλευση της πληροφορίας και ενημερώνω για τα ρίσκα που μπορεί να έχει...
Ο κάθε μελισσοκόμος είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις επιλογές που θα κάνει στο μελισσοκομείο του και για το ποιόν θα εμπιστευτεί για να πάρει τις σωστές συμβουλές.
Μου έδωσε την αφορμή να καταγράψω μερικές σκέψεις που ταιριάζουν στους μελισσοκόμους, αλλά μπορούν να χαρακτηρίσουν και κάθε άλλο επάγγελμα.
Δεν είναι μόνο οι μελισσοκόμοι τα μαύρα πρόβατα!
Ο συντάκτης του κειμένου, καταγράφει κάποιες σκέψεις για την σχέση παλιών και νέων μελισσοκόμων και για την μετάδοση της γνώσης από τους πρώτους στους δεύτερους, καθώς και τον τρόπο που γίνεται αυτό.
(έκανα ένα φωτογραφικό κολάζ με διάφορα μελισσοκομικά βιβλία που είχα και ένα κουταλάκι μέλι ...από το τελευταίο που μου έμεινε, για να αποδώσω σε εικόνα τη "γνώση με το ...κουτάλι" )
Επίσης για την ευθύνη που έχει ένας μελισσοκόμος είτε παλιός είτε νέος, απέναντι στους γείτονες συνάδελφους μελισσοκόμους...ανάλογα με τους χειρισμούς που κάνει, ή ...δεν κάνει στα μελίσσια που κατέχει.
Ομολογώ ότι χάρηκα με το διάβασμα αυτού του άρθρου και αναγνώρισα πολλούς δικούς μου προβληματισμούς σχετικά με την εξέλιξη μου πάνω στη μελισσοκομία.
Ως νέα μελισσοκόμος (αλήθεια υπάρχει στο θηλυκό ? και πως θα ήταν ? μελισσοκόμα ? κατά το νοσοκόμα... ? )
και γυναίκα, έχω αντιμετωπίσει και όμορφες και περίεργες συμπεριφορές όσο καιρό ασχολούμαι με το "άθλημα"....από όλα έχει ο μπαξές!
Στις όμορφες, συγκαταλέγεται η πολύ φιλότιμη προσπάθεια ντόπιου παλιού και έμπειρου μελισσοκόμου, να με πάρει μαζί του στο μελισσοκομείο του και να έχει την υπομονή να μου εξηγήσει στην πράξη τα πρώτα βασικά βήματα που δεν γράφουν τα βιβλία.
Το σημαντικό στο φιλότιμο, είναι όταν έχεις 200-300 μελίσσια και "πνίγεσαι ", να κάτσεις να εξηγείς στον κάθε πρωτάρη...
- γου και α ?
- γα!
- του και α?
- τα !
- όλο μαζί ?
- κατσούλα!
Πήρα τα πρώτα βασικά και στρώθηκα στο διάβασμα και στο ψάξιμο.
Πρέπει να κολυμπήσεις, μόνος δεν γίνεται να φοράς συνέχεια μπρατσάκια!
Δεν πρόλαβα να κάνω κάποιο "σοβαρό" σεμινάριο (μεγάλο σε διάρκεια ) πριν φύγω από την Αθήνα και έτσι στράφηκα στα ταχύρυθμα της Γεωπονικής, (με μικρά ταξιδάκια πίσω στην πρωτεύουσα ) για βασιλοτροφία και ασθένειες, προσπαθώντας να βρω αξιόπιστες πηγές γνώσης.
(Με την υπερπροσφορά γνώσης πάνω στη μελισσοκομία, δεν ξέρεις πια, τι πρέπει να διαλέξεις και με πιο κριτήριο.)
Στο πρώτο σεμινάριο για βασιλοτροφία, (Μάιος 2013) είμασταν δυο γυναίκες, στο σύνολο 30-35 ατόμων !
Στο δεύτερο για ασθένειες, ήταν καλύτερα τα πράγματα, γίναμε ...4-5 !
Εκεί, παρουσιάζονται δυο "ράτσες" μελισσοκόμων...
αυτοί που τα ξέρουν όλα...μα όλα !και δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα...
και αυτοί που πραγματικά ξέρουν και θα σου δώσουν μια καλή συμβουλή λέγοντας απλά...
- εγώ αυτό κάνω στα μελίσσια μου , αν θες δοκίμασε το στα δικά σου για να δεις αν θα σε βοηθήσει...
Όσο αναφορά , το να είσαι "στραβόγιανο" στη μελισσοκομία και να προσπαθείς να πεις κάτι σωστό και κανένας να μην σε παίρνει σοβαρά, είναι ένα το κρατούμενο, το να είσαι και νέα στη μελισσοκομία και ...γυναίκα... είναι διπλά ζόρικο!
Τώρα να μην πω την πονεμένη ιστορία που έχουν όλες οι παλιές γυναίκες με την οδήγηση και το...
- αει..! πήγαινε να πλύνεις κανένα πιάτο...που θες να πιάσεις και τιμόνι!
Σίγουρα υπάρχουν πολύ κακές γυναίκες οδηγοί, αλλά υπάρχουν επίσης και κάκιστοι ...άντρες οδηγοί.
Είναι η νοητική αντίληψη που έχει κάποιος στο κεφάλι του και η αίσθηση ευθύνης που έχει κάποιος απέναντι στους άλλους, όχι το φύλλο που γεννήθηκε που θα τον κάνει ικανό οδηγό !
Έτσι και στη μελισσοκομία, τι να το κάνω αν κάποιος είναι παλιός (άντε και άντρακλας )μελισσοκόμος και αρνείται να ανοίξει τα μάτια του σε κάτι νέο...
Προτιμώ που είμαι γυναίκα και δηλώνω ότι θέλω να μάθω... και αν μάθω κάτι καινούργιο, θα το δείξω και σε κάποιον άλλο, που πιστεύω ότι θα τον ενδιαφέρει και ας κάνει αυτός μετά...ότι θέλει.
Δηλαδή, αν το κάνει πράξη ή αν το μεταφέρει με την σειρά του σε κάποιον άλλο, ή όχι.
Όπως αναφέρεται και στο άρθρο της μελισσοκομικής επιθεώρησης, είναι προτιμότερος ένας καλός νέος μελισσοκόμος από έναν κακό παλιό.
Φυσικά δεν σημαίνει βέβαια,, ότι όλοι οι νέοι είναι "αστέρια " και τα ξέρουν όλα και όλοι οι παλιοί είναι οι "χαζοί ".
Απλά μπορεί να μάθει ένας από τον άλλο, εκεί όπου ο καθένας είναι καλύτερος...
Τώρα για τις γυναίκες, που σιγά- σιγά αλώνουν και αυτό τον επαγγελματικό χώρο, (αρχίζουμε να γινόμαστε πολλές! ) τι να πω ?
Από όλα έχει ο μπαξές και εδώ !
Απλά, την ικανή, την σεβόμαστε.
Την άπειρη, που θέλει και ...είναι ικανή να μάθει, την βοηθάμε.
Την ...ξερόλα, την στέλνουμε ...όπου ...θέλετε !
Καμιά φορά έχω πιάσει και εγώ τον εαυτό μου(μετά από κρίση συνείδησης,το καταλαβαίνω ) να γίνεται ...ξερόλας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι είναι από τον οίστρο της ...μάθησης και για να μεταδώσω την πληροφορία.
Εύχομαι μόνο, να μην μετέφερα από άγνοια κάτι που δεν ήταν σωστό.
Το σίγουρο είναι, ότι αν έγινε, δεν ήταν από πρόθεση!
Πάντα όμως δηλώνω την προέλευση της πληροφορίας και ενημερώνω για τα ρίσκα που μπορεί να έχει...
Ο κάθε μελισσοκόμος είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις επιλογές που θα κάνει στο μελισσοκομείο του και για το ποιόν θα εμπιστευτεί για να πάρει τις σωστές συμβουλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου