Οδήγηση τρέιλερ με την όπισθεν...

Κάποια στιγμή χρειάζεται να μεταφέρουμε κάτι που δεν χωράει μέσα στο αυτοκίνητο μας, έτσι γίνεται αναγκαία η χρήση ενός τρέιλερ για τη μεταφορά των αντικειμένων μας.

Μπορεί να χρειαστεί να μεταφέρουμε την οικοσκευή μας, αγροτικά προϊόντα, κυψέλες, μια βάρκα, οτιδήποτε τέλος πάντων που μπορεί να τοποθετηθεί  πάνω σε ένα τρέιλερ...

Όταν τραβάμε  ένα τρέιλερ με το αυτοκίνητο μας και οδηγούμε προς τα εμπρός, τα πράγματα είναι σχετικά καλά.

Οδηγούμε αργά και προσεκτικά, πατάμε απαλά το φρένο, παίρνουμε "ανοικτά" τις στροφές, γιατί υπολογίζουμε και την "ουρά" που σέρνουμε από πίσω μας, όλα πάνε καλά και σχετικά εύκολα.

Όταν  όμως χρειαστεί για κάποιο λόγο να κάνουμε όπισθεν με το τρέιλερ πάνω στο αυτοκίνητο, τα πράγματα δυσκολεύουν, το τρέιλερ σιγά - σιγά αρχίζει να στρίβει και να πηγαίνει ακριβώς εκεί που δεν θέλουμε να πάει, πολύ σύντομα το ωραίο μας τρέιλερ έχει δεθεί σαν "φιόγκος" πάνω στο αυτοκίνητο μας και δεν πάει ούτε εμπρός ούτε πίσω, εκνευριζόμαστε χωρίς αποτέλεσμα και στο τέλος η μόνη λύση είναι να γυρίσουμε το τρέιλερ ...με τα χέρια, αφού το βγάλουμε πρώτα από τον κοτσαδόρο  του αυτοκινήτου.

Υπάρχουν 2-3 μικρές οδηγίες που μπορούν να μας βοηθήσουν να λύσουμε το "φιόγκο " και να οδηγήσουμε σχετικά εύκολα ένα τρέιλερ με την όπισθεν...

 Πρώτη βασική ερώτηση.

- Πως κρατάμε το τρέιλερ ίσιο όταν κάνουμε όπισθεν, ώστε να μην φεύγει μια δεξιά και μια αριστερά ?

- Μόνο με τα δυο μας καθρεφτάκια είναι η απάντηση.

Στη θεωρία ξέρουμε ότι ισχύουν τα ανάποδα, όταν οδηγούμε τρέιλερ με την όπισθεν, σε σχέση με όταν οδηγούμε μόνο το αυτοκίνητό μας.

Δηλαδή αν μόνο με το αυτοκίνητο κάναμε όπισθεν και έπρεπε να "κόψουμε " το τιμόνι αριστερά για να πάμε στο σημείο που θέλουμε, όταν έχουμε και το τρέιλερ θα πρέπει να "κόψουμε" ακριβώς ανάποδα, δηλαδή δεξιά.

Στη πράξη όμως αυτό μετά από λίγα μέτρα πορείας με όπισθεν, δένει "φιόγκο" το μυαλό, μετά τα χέρια και μετά το τρέιλερ πάνω στο αυτοκίνητο, είναι πολλά πράγματα μαζί που εύκολα σε μπερδεύουν...

- Τι κάνουμε?

Σφήκες - Μέλισσες 1-0

Το φετινό φθινόπωρο σχεδόν ως τώρα πήγε άβροχο, με εξαίρεση το τελευταίο κύμα κακοκαιρίας, ο ζεστός καιρός ευνόησε τις σφήκες με αποτέλεσμα αυτές να κάνουν "πάρτυ" στο μελισσοκομείο.

Περιόρισα τις εισόδους των κυψελών κλείνοντας σημαντικά τα πορτάκια ώστε τα μελίσσια να κάνουν καλύτερη άμυνα και  προσπάθησα να τις εξολοθρεύσω  δοκιμάζοντας αρκετούς τρόπους, όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία...

Παλιότερα είχα και αρκετούς σκούρκους, βάζοντας όμως συστηματικά μια σκουρκοπαγίδα (περισσότερες πληροφορίες για την κατασκευή της εδώ) τώρα στην κυριολεξία δεν υπάρχει ούτε ένας.

Με τις σφήκες όμως δεν έχω ξεμπερδέψει οριστικά, έχουν ταλαιπωρήσει σημαντικά τις μέλισσες, ιδιαίτερα φέτος με την ανομβρία όπου τα μελίσσια είναι ταλαιπωρημένα. 

Στη τελευταία μου επίσκεψη πήρα να δοκιμάσω επιπλέον και μια νέα παγίδα με...ποντικόκολλα...

1 ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ - ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΥΤ. ΜΑΝΗΣ

Στο γραφικό λιμανάκι του Άγιου Νικολάου Δυτ. Μάνης στις 16/17-9-2017 έγινε το πρώτο φεστιβάλ τέχνης και μουσικής.

Για δυο ημέρες το παραδοσιακό ψαροχώρι έζησε σε διαφορετικούς ρυθμούς, πλημμύρισε από ήχους και χρώματα, ξαφνιάζοντας ντόπιους  και επισκέπτες.

Εκδηλώσεις, εκθέσεις, ομαδικές και ατομικές δραστηριότητες, μπάντες με διαφορετικά είδη μουσικής, το πρόγραμμα ποικίλο  και το ρεπερτόριο πλούσιο.

 Όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν αυτό το διήμερο στον Άγιο Νικόλαο έζησαν πολύ όμορφες στιγμές με φόντο τα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και τα ψαροκάικα του λιμανιού.

  Μουσικές μπάντες σε διαφορετικά σημεία του χωριού όλη τη διάρκεια του διημέρου ψυχαγωγούσαν τους επισκέπτες δημιουργώντας  μικρές εστίες χορού με το ωραιότερο φυσικό σκηνικό...

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων εκτός από τέχνη και μουσική, είχε ποικιλία, ξεκίνησε με μια όμορφη πρωινή ποδηλατοδρομία από τον Άγιο Νικόλαο ως τη Τραχήλα...

Φτιάχνοντας μια ψαρόσουπα στο κήπο με φωτιά στα ξύλα....

Η ενασχόληση με τη μαγειρική είναι μια δημιουργική και χαλαρωτική εμπειρία, όταν μάλιστα γίνεται με παρέα σε υπαίθριο χώρο η διαδικασία είναι πιο ωραία και φυσικά το αποτέλεσμα είναι  ακόμα πιο...νόστιμο.

Πριν λίγο καιρό κατέγραψα τη δημιουργία μιας ταπεινής  ψαροσουπίτσας που μαγειρεύτηκε "παραδοσιακά"  στο κήπο, πάνω σε φωτιά με ξύλα...

Ο τόπος που έλαβε χώρα το μαγείρεμα ήταν κάπου στην ημιορεινή Ηλεία, στην αυλή ενός μικρού σπιτιού υπό ανοικοδόμηση  με αμπέλια και ελιές τριγύρω. 

Καταπολέμηση βαρρόα με Οξαλικό οξύ σε γλυκερίνη με ταινίες - δοκιμαστική εφαρμογή...

Είναι γνωστό εδώ και καιρό, ότι το οξαλικό οξύ είναι μια καλή επιλογή για χειμωνιάτικη βιολογική θεραπεία όταν τα μελίσσια δεν έχουν καθόλου γόνο.

Για το καλοκαίρι όμως η χρήση του με τις μεθόδους εφαρμογής που γνωρίζαμε ως πρόσφατα, δεν ήταν ευνοϊκή...

Όμως μια επιστημονική εργασία που δημοσιεύτηκε το 2015 και αφορά πειραματισμούς που έγιναν στην Αργεντινή με χρήση οξαλικού σε γλυκερίνη αλλάζει τα δεδομένα.

Η θεραπεία γίνεται με  τοποθέτηση χάρτινων ταινιών μέσα στις κυψέλες οι οποίες έχουν εμποτιστεί με οξαλικό και φυτική γλυκερίνη.

Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να έχουμε δράση εναντίον της βαρρόα , ακόμα και 42 ημέρες μετά.

Μάλιστα στο τεύχος Μαρτίου-Απριλίου 2017 στη σελ.101 της Μελισσοκομικής Επιθεώρησης γίνεται αναλυτική αναφορά για αυτή τη νέα εφαρμογή του οξαλικού με τη γλυκερίνη.

Στο άρθρο αναφέρεται ότι η συγκεκριμένη θεραπευτική εφαρμογή  έχει επί μακρόν αποτελεσματικότητα, όμως το μεγαλύτερο ποσοστό πτώσης βαρρόα διατηρείται μέχρι και την τρίτη εβδομάδα εφαρμογής, μετά μειώνεται σημαντικά.

Με μια εφαρμογή οξαλικού με αυτό τον τρόπο και με παρουσία γόνου, αναφέρεται ότι η αποτελεσματικότητα μπορεί να φτάσει στο 90 % .

Η έρευνα επίσης αναφέρει ότι οι δοκιμές έγιναν σε θερμοκρασίες από -2 °C εως 42 ° C χωρίς να παρατηρηθεί κάποια αρνητική επίδραση ούτε στο πληθυσμό ούτε στο γόνο.

Ψάχνοντας λίγο το θέμα στο διαδίκτυο βρήκα αναφορές για αυτή τη θεραπεία στα ελληνικά εδώ  και ξενόγλωσσα  εδώ

 Με τη βοήθεια της google μετάφρασης μπορούμε να κατανοήσουμε σε γενικές γραμμές αυτά που αναφέρονται και να πάρουμε μια βασική ιδέα για αυτή τη  θεραπεία.

Διαβάζοντας όλα αυτά, σκέφτηκα να κάνω μια δοκιμαστική εφαρμογή, δεν παροτρύνω κανένα να το κάνει, απλά καταγράφω τη δοκιμαστική θεραπεία για όποιον ενδιαφέρεται...το γράφω για να μην έχουμε γρίνιες πάλι...

Προμηθεύτηκα εύκολα τα βασικά υλικά από το φαρμακείο του χωριού, μετά από παραγγελία. 

Μαθήματα ζωγραφικής για παιδιά και μεγάλους μαζί... με έναν αναπάντεχο επισκέπτη...

Πρόσφατα, έλαβα πρόσκληση για μια έκθεση ζωγραφικής που γινόταν στο διπλανό χωριό.

Το καλλιτεχνικό εργαστήρι που  στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο του χωριού έκθετε  τα έργα των μαθητών της φετινής χρονιάς, μικρά παιδιά, αλλά και ενήλικες παρουσίαζαν περήφανα τις δημιουργίες τους στο κοινό. 

Οι εντυπωσιακές ζωγραφιές που κοσμούσαν τους τοίχους του παλιού δημοτικού (που δεν  λειτουργεί πια ως σχολείο) έγιναν πόλος έλξης και θαυμασμού από αρκετούς  επισκέπτες και αφορμή  για  μια όμορφη γιορτή. 

Πιστεύοντας ότι άξιζε μια ανάρτηση η όλη προσπάθεια που γινόταν στο εργαστήρι, ζήτησα να φωτογραφίσω το επόμενο μάθημα ζωγραφικής στο παλιό δημοτικό  σχολείο που πλέον είχε γίνει κέντρο δημιουργίας και πολιτισμού.

Δόθηκε το ραντεβού με την κυρία Σοφία Φιλέα,  τη δασκάλα ζωγραφικής του εργαστηρίου και  "επιβιβάστηκα" διακριτικά για μάθημα στην αίθουσα μαζί με τα πιτσιρίκια...


Εκεί όμως υπήρχε  μια ωραία έκπληξη για όλους μας από τη  κυρία Σοφία...

Δοκιμάζοντας τη μέθοδο της βεντάλιας για νέες παραφυάδες...

Γύρω στις πρώτες ημέρες του Απρίλη φέτος, δοκίμασα να φτιάξω μερικές παραφυάδες με τη μέθοδο της βεντάλιας.

Κλασική, γνωστή μέθοδος από το βιβλίο του Pierre Jean-Prost, παραλλαγή της μεθόδου αυτής είχα διδαχτεί και σε μελισσοκομικό σεμινάριο στη Γεωπονική Αθηνών πριν λίγα χρόνια.

Έως τώρα έκανα κυρίως παραφυάδες με βασιλοτροφία και εμβολιασμό με βελονάκι σε τριπλοκυψελίδια και δεν  είχα δοκιμάσει τη μέθοδο στη πράξη, ώστε να δω τις μικρές "λεπτομέρειες"  που κάνουν τη διαφορά...

Φέτος όμως είπα να δοκιμάσω τη κλασσική μέθοδο και κατέγραψα ...ως συνήθως, τη διαδικασία για να υπάρχει ως βασικός  "μπούσουλας" για όποιον ενδιαφέρεται να τη δοκιμάσει.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν!

Κύριο μέλημα μας αρχικά είναι να διαλέξουμε τις καλύτερες κυψέλες μας για διαιώνιση στο μελισσοκομείο μας.

 Θα "κόψουμε" παραφυάδες μόνο από τα καλύτερα μελίσσια μας, κορυφαία  σε παραγωγή, χωρίς ασθένειες, καλή συμπεριφορά σε λεηλασίες και επιθετικότητα.

Κατάλληλη εποχή για αυτό, είναι  την Άνοιξη που συμβαίνει και η φυσική σμηνουργία, φουλ τροφές και καλές συνθήκες για φυσική γονιμοποίηση των βασιλισσών.

Στα πρακτικά τώρα!

Διαλέγουμε ένα δυνατό μελίσσι (την ημέρα που έκοψα παραφυάδες διάλεξα να κάνω  βεντάλια σε τρεις διαφορετικές κυψέλες ταυτόχρονα)...

Οι "ξεροπαγωνιές" ...της θάλασσας

Αυτές οι "ξεροπαγωνιές" δεν έχουν καμία σχέση με τις ξεροπαγωνιές που όλοι γνωρίζουμε...

Στη Μάνη όταν λέμε ότι η θάλασσα έχει "ξεροπαγωνιά", εννοούμε ότι η στάθμη του θαλασσινού νερού έχει κατέβει αισθητά και ότι επικρατεί μια σχετική νηνεμία, αυτό έχει μια περιοδικότητα, συνήθως εμφανίζεται κατά τους μήνες Ιανουάριο και Απρίλιο - Μάιο... 

Τα νερά υποχωρούν έντονα, πολλές φορές η υψομετρική διαφορά αγγίζει τα  30-40cm ή και περισσότερο, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια εντελώς διαφορετική ακτογραμμή σε σχέση με την εποχή που η στάθμη της θάλασσας είναι σε κανονικά επίπεδα.

Είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό, συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια, τα νερά "φεύγουν" σιγά-σιγά και κάποια στιγμή επιστρέφουν...ήσυχα, στη περιοχή μας δεν υπάρχουν έντονα φαινόμενα παλίρροιας.

 Απλά κάποια ημέρα βλέποντας τα νερά να έχουν "φύγει", καταλαβαίνουμε ότι ήρθε η εποχή της ..."ξεροπαγωνιάς" ...

 Πριν λίγες ημέρες συνειδητοποίησα ότι και φέτος οι "ξεροπαγωνιές" ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους, η εικόνα κατά μήκος της ακρογιαλιάς είχε αλλάξει σημαντικά, έτσι ένα απόγευμα σκέφτηκα να καταγράψω το φαινόμενο ώστε να το αναρτήσω...

Γενέθλια για το blog...απολογισμός και ενδοσκόπηση...

Σαν χθες, πριν τρία χρόνια έγινε η πρώτη ανάρτηση σε αυτό blog, μια παρόρμηση της στιγμής οδήγησε στη δημιουργία του.
 Διάβαζα διάφορες μελισσοκομικές ιστοσελίδες και blog εκείνη την εποχή προκειμένου να μάθω περισσότερα για τις μέλισσες.

Από μια παρόρμηση λοιπόν σκέφτηκα να καταγράφω και εγώ την ενασχόληση μου, κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο, ώστε έτσι να αποτυπώνεται η πρόοδος μου και η εξέλιξή μου σαν "μελισσοκόμος".
Επίσης οι γνώσεις που είχα πάνω στη φωτογραφία με βοήθησαν να κάνω τα κείμενά μου πιο όμορφα και πιο κατανοητά.

Στη πορεία προστέθηκαν και άλλα θέματα στο blog εκτός των μελισσών, παρουσιάζοντας έτσι μια πιο σφαιρική εικόνα των ενδιαφερόντων μου και προσπαθώντας επίσης να καλύψω τις επιθυμίες των αναγνωστών μου που δεν ήταν μελισσοκόμοι...

Οι αναγνώστες  μου στην αρχή ήταν φίλοι και γνωστοί που με ενθάρρυναν με θετικά σχόλια να συνεχίσω να γράφω.

Στη πορεία προστέθηκαν ως αναγνώστες και αρκετοί άγνωστοι σε εμένα άνθρωποι, γεγονός που με τιμά πολύ.

Πρόσφατα οι επισκέψεις στο blog ξεπέρασαν τις 200.000, νούμερο ασύλληπτο να το σκεφτώ πριν τρία χρόνια ότι θα γινόταν πραγματικότητα, την ώρα που έκανα την πρώτη μου ανάρτηση, δεν είχα τέτοιες προσδοκίες...

Επιθεώρηση στα μελίσσια...Μάρτιος 2017

Μετά τον "κανονικό" χειμώνα που πέρασε, ήρθε και η... κανονική Άνοιξη, τα μελίσσια παρουσιάζουν αλματώδη ανάπτυξη αυτή την εποχή.
Καθημερινά εκκολάπτονται πολλές νέες μέλισσες και η εικόνα τους είναι πολύ διαφορετική, ακόμα και στο χρονικό διάστημα της μιας εβδομάδας...
Γύρω στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου έβαλα το πρώτο δεύτερο πάτωμα της χρονιάς, ανοίγοντας το για επιθεώρηση, περίπου μια εβδομάδα αργότερα, είχα μια ευχάριστη εικόνα...

Ως πέρυσι όταν έβαζα δεύτερο πάτωμα, ανέβαζα δυο πλαίσια με ψημένο γόνο στο κέντρο του επάνω πατώματος, έβαζα για αντικατάσταση τους, δυο άχτιστα στα άκρα του γόνου στο κάτω πάτωμα και συμπλήρωνα μετά με χτισμένα πλαίσια όλο το επάνω πάτωμα.

Η βασίλισσα όταν ήταν "έτοιμη", ανέβαινε επάνω και σιγά- σιγά είχαμε επέκταση του γόνου και στο δεύτερο όροφο...

Πέρυσι όμως δοκιμάζοντας διάφορες παραλλαγές στον τρόπο τοποθέτησης, με "βόλεψε" καλύτερα το μονόπλευρο "άνοιγμα" του μελισσιού προς την ανατολική πλευρά της κυψέλης και το υιοθέτησα σαν τρόπο εργασίας πλέον.

(εδώ είναι ο σύνδεσμος που φαίνονται οι περσινές δοκιμές τοποθέτησης πατωμάτων) 

Αυτή η κυψέλη λοιπόν ήταν η πιο δυνατή σε σχέση με τις υπόλοιπες του μικρού μου μελισσοκομείου...

Παραγωγή φρέσκου ελληνικού ελαίου από ...αβοκάντο στη Μάνη

Τι γίνεται όταν η γνώση τριών γενεών στη παραγωγή ελαιολάδου, συνδυάζεται με το όραμα και τη δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων ?

Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν ένα ελαιοτριβείο στη Μάνη δοκιμάζει μια διαφορετική παραγωγή, αντί να ρίξει ελιές στα μηχανήματα του, βάζει και αλέθει φρέσκα...αβοκάντο και αντί να βγάλει ελαιόλαδο, παράγει εξαιρετικό ελληνικό..."αβοκαντόλαδο"!!

Το αποτέλεσμα είναι να το "πιεις" στο ποτήρι...

έντονο χρώμα, πλούσιο άρωμα, ένας θησαυρός υγείας για το σώμα, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά.

Οι δοκιμές και η αναζήτηση για το εγχείρημα είχαν αρχίσει από καιρό, πρόσφατα όμως ολοκληρώθηκαν  και οι τυπικές διαδικασίες, οπότε η παραγωγή  φρέσκου ελληνικού ελαίου από αβοκάντο στη Μάνη είναι  πια γεγονός.

Αβοκάντο για αυτή τη ποσότητα παραγωγής δεν υπάρχουν φυσικά στη Μάνη, οπότε αναζητήθηκαν στο νησί της Κρήτης όπου ανθεί η καλλιέργεια τους εδώ και αρκετό καιρό.

Τα μελίσσια το Φεβρουάριο 2017...

Φέτος είχαμε ..."κανονικό" Χειμώνα, με χιόνια, βροχές και κρύο, σχεδόν ως τώρα ή θα έβρεχε ή θα χιόνιζε...

 Επιτέλους όμως ήρθαν οι λιακάδες !!!

Καιρός λοιπόν για ένα "κανονικό" άνοιγμα στα μελίσσια για να δούμε τι πραγματικά γίνεται μέσα στις κυψέλες.

Είχα κάνει κάποια σύντομα ανοίγματα το προηγούμενο διάστημα για επάρκεια τροφών αλλά όχι εντατικό έλεγχο λόγω άστατου καιρού, οπότε τώρα που ο καιρός είναι σαφώς καλύτερος, είναι  ευκαιρία για μια γενική επιθεώρηση.

Εξωτερικά παρουσιάζουν αρκετή κίνηση, ανάλογα βέβαια και με τη δυναμικότητα που έχει η κάθε κυψέλη ξεχωριστά...

Τσάι του βουνού με μέλι..."πειραγμένο"

Ένα από τα πιο απολαυστικά, αλλά ίσως και από τα πιο υγιεινά ροφήματα, είναι το τσάι του βουνού, αν συνδυαστεί φυσικά και με μια κουταλιά αγνό μέλι, γίνεται ακόμα καλύτερο.

Προσπαθώντας πρόσφατα να το " αναβαθμίσω" περισσότερο, κατέληξα στη δημιουργία ενός ροφήματος τσαγιού που το ονόμασα ..."πειραγμένο".

Η γεύση του ιδιαίτερη, πολύ αρωματική και εύγευστη, ότι πρέπει, είτε για το πρωινό, είτε για οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας.

Τι θα χρειαστούμε όμως και πως θα το φτιάξουμε ?

Κατασκευή φου-φου από παλιό μεταλλικό δοχείο

Αν σας αρέσουν οι τηγανιτές πατάτες στα ξύλα ή ψάχνετε για ένα εύκολο τρόπο μαγειρέματος όταν πάτε εκδρομή στην εξοχή, υπάρχει μια εύκολη λύση για αυτό.

Μια αυτοσχέδια φου-φού με σχεδόν μηδενικό κόστος.

Ουσιαστικά το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα σχετικά μεγάλο μεταλλικό δοχείο, λίγο τσιμέντο και μερικά κομμάτια σίδερο για τη στήριξη, αν ψάξουμε στην αποθήκη μας όλο και κάτι θα βρούμε που μπορεί να μας εξυπηρετήσει στη κατασκευή μας...

Η αρχική έμπνευση για τη φου-φου, ήρθε από αντίστοιχες  κατασκευές που είχαν κάνει στο παρελθόν  δυο φίλοι.

 Με βαρελάκι μπύρας η πρώτη και με το "κουφάρι" μιας μεταλλικής ηλεκτρικής σκούπας η δεύτερη, προστέθηκε και λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο για περαιτέρω βελτίωση και με λίγη δουλίτσα έτοιμη και η δική μας φου-φού.

Ας δούμε αναλυτικά τώρα όλη τη διαδρομή "δημιουργίας"...