Ένα απόγευμα στην παραλία...

Ο καλός σκοπός πάντα αξίζει τον κόπο να βρει εθελοντές.

Κυριακή απόγευμα έγινε μια εκδήλωση στην παραλία που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας  για τα πιτσιρίκια, με ελάχιστη οικονομική συμμετοχή ανά άτομο, προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για  να φτιαχτεί ένα γηπεδάκι για αυτά.

Η εκδήλωση είχε παιχνίδια πάνω στην άμμο είτε με το μυαλό είτε με το σώμα, όπου τα παιδιά χωρισμένα κατά ηλικίες έβγαζαν τον καλύτερο εαυτό τους.

Εθελοντικά είπα να...δαμάσω τα θηρία των πρώτων τάξεων του δημοτικού. 

Τα παιδιά τελικά είναι πάντα μια μικρογραφία των ...μεγάλων.


Θα υπάρχει ο καπετάν φασαρίας μαζί με το αγγελόπαιδο , ο εγώ είμαι ο αρχηγός μαζί με τον ...κυρία μου μου έκλεψε την σειρά μου...αλλά πάντα θα έχουν την φρεσκάδα και το αυθόρμητο της ηλικίας τους που θα σε αφοπλίζει και θα τα συγχωρείς κάθε φορά ότι και αν κάνουν.

Πάντως ήταν μια όμορφη γιορτή με καλό σκοπό.

Άρχισαν να καταφτάνουν τα πιτσιρίκια μαζί με τους γονείς τους για την εγράφη τους

 και μετά να εισπράττουν στο πέτο το χαρτάκι  με το όνομα τους για να πάρουν το εισιτήριο συμμετοχής στα παιχνίδια.
  

Τα νούμερα με τα χαρτάκια μπήκαν σε κληρωτίδα και είχα την τιμή στο τέλος να τραβήξω τους νικητές...δεν έκλεψα είχα ολόκλειστα τα μάτια  όταν έβαλα το χέρι μου στο βάζο.

Ένα μικρό κέρασμα για τα πιτσιρίκια πριν αρχίσουν τα παιχνίδια.

Η μικρογραφία των μεγάλων που λέγαμε πιο πάνω φάνηκε επίσης όταν πήγα να τα χωρίσω σε ομάδες...

- θέλω να πάω με τον φίλο μου το γιάννη όχι με τον κωστάκη ούτε με αυτά τα  κορίτσια...

Τα χώρισα και εγώ αγόρια - κορίτσια και ησύχασα !

Στα παιχνίδια με το μυαλό (να γράφουν και να βρίσκουν λέξεις) άρχισαν να ξεχωρίζουν  οι...φύτουλες  από τους φευγάτους...

  
Ένας γράφει και 48 σκέφτονται ...

- Κυρία μας κλέβουν τις λέξεις...
- Κυρία δεν γράφει σωστά, δεν γράφει γρήγορα, θα μας κερδίσουν...

βοήθεια....

Στην παραλία μου φαίνεται ότι είναι πιο εύκολο να τα βάλεις να κινούνται...ακόμα και μέσα σε τσουβάλια παρά να γράφουν...

έχει πιο πολύ γέλιο και για αυτά ...και για όσους τα βλέπουν...

στο τέλος γίνεται μια "γλυκιά" αναρχία όπου τα παιδιά από τις μεγαλύτερες ομάδες εισβάλουν στα παιχνίδια με τις μικρότερες...

και γιατί τελικά θα πρέπει παντού να υπάρχουν κανόνες ?

παιδιά είναι στην άμμο, την ώρα  του δύει ο ήλιος και παίζουν όπως αυτά θέλουν...ας κάνουν ότι θέλουν.

Μετά από τόσο τρεχαλητό έεε, καλό είναι και ένα σουβλάκι...

Οι μεγάλοι που συνόδευαν τα παιδιά νομίζω πέρασαν ακόμα καλύτερα.

Ευχαριστίες και ευχές στο τέλος πολλές για να το επαναλάβουμε.

Λέω την επόμενη φορά να διαλέξω τα ...θηρία του νηπιαγωγείου, αλλά φοβάμαι μην βγουν πιο φασαριόζικα από του δημοτικού !