Μπήκε κανονικά καλοκαίρι πια, πάει αρκετός καιρός από τότε που έγραψα την τελευταία μου ανάρτηση...
Ο διαθέσιμος χρόνος μου για ενασχόληση με το blog το τελευταίο διάστημα ήταν ελάχιστος.
Όταν κάποιες φορές υπήρχε λίγος διαθέσιμος χρόνος, είχα προσωρινά μετακομίσει σε τόπο που δεν υπάρχει σύνδεση με το ίντερνετ...οπότε γιοκ δυνατότητα για αναρτήσεις...
Ζητώ συγνώμη για την "έλλειψη" ανάγνωσης κειμένων...αν υπήρξε σε κάποιον.
Κάλιο αργά, παρά ποτέ.
Για σήμερα λοιπόν υπάρχει ένα θέμα λίγο εκτός εποχής, αλλά συμβαίνει καμιά φορά, σύλληψη αφεσμού στα μέσα Ιουνίου.
Φέτος άλλαξα περιοχή για τα μελίσσια μου, επέλεξα να ανέβω ακόμα πιο ψηλά στον Ταΰγετο, ελπίζοντας ότι θα έχω καλύτερες συνθήκες το καλοκαίρι.
Πιο πολύ πετρέλαιο για να φτάσεις εκεί, αλλά πολύ πιο δροσερά και "πράσινα" σε σχέση με την προηγούμενη τοποθεσία...
Εκεί λοιπόν πριν 10 περίπου ημέρες, εστίασε το ματάκι μου πάνω σε ένα ψηλό κλαδί μιας καρυδιάς, είδα κάτι να μαυρίζει ανάμεσα στα πράσινα φύλλα και φυσικά δεν ήταν καρύδια, ήταν ένας ωραίος αφεσμός !
Χαρά μεγάλη για το εύρημα, αλλά ο αφεσμός ήταν στα 3-4 μέτρα ύψος, οπότε η χαρά πήγε περίπατο, γιατί το κλαδί ήταν εντελώς στην άκρη της φυλλωσιάς και το δέντρο όχι και τόσο της προκοπής για αναρρίχηση.
Όμως θέληση να υπάρχει και όλο και κάτι μπορεί να σκαρφιστεί ο "Μαγκάιβερ"...
Εκεί κοντά βρίσκεται μια καλύβα, ψάχνοντας στην αυλή της, βρήκα μια παλιά πλαστική γλάστρα και ένα ξύλινο κοντάρι που το είχαν για ιστό σημαίας, είχα και λίγο πλαστικό σπάγκο στο αυτοκίνητο, έτοιμο το εργαλείο σύλληψης αφεσμού!
Ο διαθέσιμος χρόνος μου για ενασχόληση με το blog το τελευταίο διάστημα ήταν ελάχιστος.
Όταν κάποιες φορές υπήρχε λίγος διαθέσιμος χρόνος, είχα προσωρινά μετακομίσει σε τόπο που δεν υπάρχει σύνδεση με το ίντερνετ...οπότε γιοκ δυνατότητα για αναρτήσεις...
Ζητώ συγνώμη για την "έλλειψη" ανάγνωσης κειμένων...αν υπήρξε σε κάποιον.
Κάλιο αργά, παρά ποτέ.
Για σήμερα λοιπόν υπάρχει ένα θέμα λίγο εκτός εποχής, αλλά συμβαίνει καμιά φορά, σύλληψη αφεσμού στα μέσα Ιουνίου.
Φέτος άλλαξα περιοχή για τα μελίσσια μου, επέλεξα να ανέβω ακόμα πιο ψηλά στον Ταΰγετο, ελπίζοντας ότι θα έχω καλύτερες συνθήκες το καλοκαίρι.
Πιο πολύ πετρέλαιο για να φτάσεις εκεί, αλλά πολύ πιο δροσερά και "πράσινα" σε σχέση με την προηγούμενη τοποθεσία...
Εκεί λοιπόν πριν 10 περίπου ημέρες, εστίασε το ματάκι μου πάνω σε ένα ψηλό κλαδί μιας καρυδιάς, είδα κάτι να μαυρίζει ανάμεσα στα πράσινα φύλλα και φυσικά δεν ήταν καρύδια, ήταν ένας ωραίος αφεσμός !
Χαρά μεγάλη για το εύρημα, αλλά ο αφεσμός ήταν στα 3-4 μέτρα ύψος, οπότε η χαρά πήγε περίπατο, γιατί το κλαδί ήταν εντελώς στην άκρη της φυλλωσιάς και το δέντρο όχι και τόσο της προκοπής για αναρρίχηση.
Όμως θέληση να υπάρχει και όλο και κάτι μπορεί να σκαρφιστεί ο "Μαγκάιβερ"...
Εκεί κοντά βρίσκεται μια καλύβα, ψάχνοντας στην αυλή της, βρήκα μια παλιά πλαστική γλάστρα και ένα ξύλινο κοντάρι που το είχαν για ιστό σημαίας, είχα και λίγο πλαστικό σπάγκο στο αυτοκίνητο, έτοιμο το εργαλείο σύλληψης αφεσμού!
