Για να κάνω μια μικρή...ανάπαυλα από τα μελισσοκομικά, σήμερα έχει συνταγή φαγητού, ψητό μαριναρισμένο φιλέτο τόνου.
Προσπαθούμε να βρούμε καλό ψάρι, όσο γίνεται πιο φρέσκο, εδώ δεν γίνεται πιο φρέσκο, μόλις βγήκε από τη βάρκα, ήρθε...σπίτι.
Το κόβουμε σε φέτες 1,5- 2 cm και το βάζουμε να μαριναριστεί μερικές ώρες στο ακόλουθο μείγμα :
Το σημείο στην κυψέλη το οποίο είναι από τα πιο ευάλωτα, είναι η ένωση των ξύλινων πλευρών στις γωνίες.
Όσο καλά και να το στοκάρουμε, μετά από λίγο καιρό πάλι θα κάνει ρωγμές και θα ανοίξει, με αποτέλεσμα να είναι από τα πρώτα σημεία που θα αρχίσει να σαπίζει η ξύλινη κυψέλη μας...
Δοκίμασα να ενισχύσω τα πλαϊνά σε μερικές παλιές κυψέλες με ένα μείγμα από ξυλόκολλα και πριονίδι και για να είναι πιο εύκολο στο άπλωμα του πρόσθεσα και λίγο νεράκι.
Την επόμενη ημέρα, το αποτέλεσμα είναι πολύ σταθερό και χρειάζεται μόνο ένα μικρό τρίψιμο με μια σπάτουλα ή ένα χοντρό γυαλόχαρτο.
Βάφοντας τη βασίλισσα με χρώμα, ξέρουμε πότε γεννήθηκε και επιπλέον τη βρίσκουμε και πιο εύκολα...
Όμως πρέπει να ανοίξουμε την κυψέλη και να βρούμε τη βαμμένη βασίλισσα για να ξέρουμε τι έχουμε μέσα στην κυψέλη ή να κρατάμε αρχείο με το νούμερο της κάθε κυψέλης για να γνωρίζουμε αντίστοιχα την ηλικία της κάθε βασίλισσας.
Ένας άλλος πρακτικός τρόπος για να ξέρουμε τι έχουμε μέσα σε κάθε κυψέλη με μια ματιά χωρίς να ψάχνουμε τα τεφτέρια μας, είναι να βάζουμε...πινέζες πάνω στην κυψέλη.
Κυκλοφορούν στο εμπόριο όμορφες χρωματιστές πινέζες σε μικρά κουτάκια που έχουν όλα τη γκάμα από τα χρώματα
που βάφονται οι βασίλισσες σύμφωνα με τον διεθνή κώδικα, έτσι είναι εύκολο να μαρκάρουμε εξωτερικά την κυψέλη με το αντίστοιχο χρώμα της βασίλισσας που βρίσκεται στο εσωτερικό της κυψέλης.
Η κλασική συνταγή για κηραλοιφή είναι γνωστή...κερί μέλισσας και λαδάκι αγνό.
Δοκίμασα όμως να κάνω μια πιο "προχωρημένη" βάζοντας και άλλα πραγματάκια μέσα για να γίνει πιο ελκυστική και ενδιαφέρουσα.
Πηγές έμπνευσης ήταν ένα βιβλίο με χειροποίητα καλλυντικά και οι πολύτιμες συμβουλές προσώπου της οικογένειας που γνωρίζει το χώρο των φυσικών καλλυντικών.
Υπέροχες πρώτες ύλες παραγωγής μας υπάρχουν άφθονες και κάποιες άλλες πιο "ψαγμένες" βρέθηκαν σε κατάστημα που προμηθεύει σχετικά προϊόντα.
Σπιτικά ήταν το ελαιόλαδο, τα βότανα, το μέλι και το κερί μέλισσας.
Τα αγοραστά ήταν το αμυγδαλέλαιο, το βούτυρο κακάο,το σπερματσέτι και το αιθέριο έλαιο.
Αρχίζουμε λοιπόν!
Θα χρειαστούμε ...τηγάνι και μπρίκι.
Τα όμορφα σταφύλια...όμορφο κρασί θα βγάλουν, όμως για να βγει, χρειάζεται μια διαδικασία που απαιτεί κάποιο εξοπλισμό και όταν δεν είναι άμεσα διαθέσιμος, το ελληνικό δαιμόνιο καταφεύγει στην ...πατέντα !
Ωραία λοιπόν, έχουμε όμορφα σταφυλάκια και θέλουμε να κάνουμε το δικό μας κρασί αλλά δεν έχουμε πατητήρι...
Δεν πειράζει, αρκεί να βρούμε μια μπαγκαζιέρα.
Την στρώνουμε εσωτερικά με χοντρό ναύλον φροντίζοντας
Πολλές φορές χρειάζεται να μεταφέρουμε μια παραφυάδα με λίγα πλαίσια, η οποία όμως είναι μέσα σε μια κανονική κυψέλη.
Τότε προκύπτει το πρόβλημα με τα πλαίσια που...πάνε πέρα δώθε επειδή δεν καλύπτουν το σύνολο της χωρητικότητας της δεκάρας κυψέλης και κινδυνεύουμε να τα βρούμε όλα ...σούπα όταν φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό.
Μια λύση είναι να καρφώσουμε δυο καρφιά στο σώμα της κυψέλης στο σημείο που βρίσκεται το τελευταίο πλαίσιο της παραφυάδας...
Το μόνο πρόβλημα είναι οι κραδασμοί που δημιουργούνται στην κυψέλη από τις ...σφυριές, την ώρα που προσπαθούμε να καρφώσουμε τις πρόκες στο ξύλο και ότι αναστάτωση σημαίνει αυτό για τις μέλισσες...
Δεν υπάρχει τέτοιο σύνδρομο...
Μην έχουμε καμία παρεξήγηση με τους ειδήμονες του χώρου.
Απλά έτσι το ονόμασα εγώ, όταν σε δυο συνεχόμενες επισκέψεις μας στο μελισσοκομείο βρήκαμε από μια ...άδεια κυψέλη χωρίς μέλισσες μέσα και καθόλου τροφές, μόνο άδεια χτισμένα πλαίσια...
Ήταν σαν να είπαν οι μέλισσες..."άντε γεια"
Ήταν και οι δυο, μικρές παραφυάδες που έγιναν αργά την Άνοιξη και αναπτύσσονταν (φαινομενικά) μέχρι τώρα φυσιολογικά.
Το Καταφύγγι είναι ένα πανέμορφο σπήλαιο που βρίσκεται στα όρια του δημοτικού διαμερίσματος του Αγίου Νικολάου στη Δυτ. Μάνη και ίσως δεν έχει ακόμα χαρτογραφηθεί πλήρως στο σύνολο του.
Γύρω στα μέσα Αυγούστου κάναμε μια μικρή επίσκεψη στο σπήλαιο και χάρις στην παρατηρητικότητα του προσώπου που ήταν μαζί μου, βρέθηκε ένας μικρός "θησαυρός".
Θησαυρός χωρίς χρηματική αξία, αλλά με ένα μεγάλο υπόβαθρο πίσω του, που εγώ τουλάχιστον ομολογώ ότι δεν γνώριζα καν την ύπαρξή του...
Μπερδεμένα πράγματα μου φαίνεται θα λέτε ότι γράφω.
Υπομονή, να τα πάρω με την σειρά.
Στην πρώτη φετινή επίσκεψη (πρώτη φορά ήταν πριν από 10 χρόνια ) βρέθηκε αυτός ο ...εντός εισαγωγικών θησαυρός, αλλά δεν είχα πάρει μαζί μου φωτογραφική μηχανή για να τον καταγράψω και έτσι έψαχνα εθελοντές για παρέα ώστε τη δεύτερη φορά να έχω και ...εικόνες- αποδείξεις, από την αποστολή στα έγκατα της γης.
Από νωρίς την Άνοιξη μπήκε μια χειροποίητη παγίδα για σφήκες και σκούρκους που σκοπό είχε να περιορίσει από νωρίς την ανάπτυξη αυτών των ενοχλητικών εντόμων. βλ. προηγούμενη ανάρτηση εδώ
Μέχρι τώρα δεν υπήρχε σημαντικό πρόβλημα για τις μέλισσες και η παγίδα δούλευε με... χαλαρούς ρυθμούς.
Στην τελευταία μας όμως αργοπορημένη επίσκεψη στο μελισσοκομείο λόγο ...αυγουστιάτικης τεμπελίτιδας...βρήκαμε πιο πλούσια συγκομιδή.
Μύρισαν το δόλωμα της παγίδας (ψαράκι σολομό είχε το μενού την τελευταία φορά ), έψαξαν, μπήκαν ...και έμειναν μέσα για πάντα.
Ας πρόσεχαν να μην πάνε εκεί που δεν πρέπει !
Εδώ και πολύ καιρό έχω υποσχεθεί στην Δανάη (είναι η πιο μικρή ανιψιά στην οικογένεια ) να γράψω πως γίνεται ένα γλυκό που είχα φτιάξει παλιότερα και το είχαμε ονομάσει με το πρωτότυπο όνομα ...μπανανο - παπαδόπουλο.
(Παπαδόπουλο, γιατί γίνεται με μπισκότα Παπαδοπούλου με γέμιση βανίλια.)
(δεν βάζουμε πλέον τα τύπου OREO ...προτιμάμε τα ελληνικά)
Έφτασε λοιπόν η ώρα να εκπληρώσω την υπόσχεση μου !
Κάλιο αργά, παρά ποτέ.
