Η χρονιά φέτος ξεκίνησε πολύ δυνατά μελισσοκομικά και σαν αποτέλεσμα έχει να την "κοπανάνε" οι μέλισσες ομαδικά από τις κυψέλες!
Ο καλός θεούλης φροντίζει τα παιδιά του και τα βάζει στα δύσκολα σιγά -σιγά, με το μαλακό.
Πέρυσι την Άνοιξη έπιασα τον πρώτο μου αφεσμούλι στα πολύ χαμηλά, πάνω σε ένα θάμνο θυμαριού.Έβαλα την κυψέλη κάτω και ουσιαστικά μπήκε μόνο του μέσα.
Μετά ανεβήκαμε επίπεδο, μέσα σε ένα βαρελάκι στο μπαλκόνι ενός σπιτιού.
Αυτά πέρυσι.
Φέτος ξεκινήσαμε πολύ νωρίς, 22 Μαρτίου έρχεται φίλη μαθητευόμενη μελισσοκόμος με την πληροφορία ότι "έκατσε" αφεσμός σε γειτονικό της σπίτι πάνω στο κλαδί χαμηλής ελιάς.
Πάλι ανεβάσαμε τον πήχη στο ύψος.Χωρίς σκάλα, αγκαλιά με την κυψέλη και ...σντούπ μέσα, όλα μια χαρά!
Ο αφεσμός συνελήφθη και αποτέλεσε το πρώτο της μελισσάκι.
Ερχόμαστε τώρα στα πιο πρόσφατα γεγονότα και στα δύσκολα που ο καλός θεούλης βάζει σιγά-σιγά.
11 Απριλίου το μεσημέρι κτυπάει το τηλέφωνο και έρχεται η πληροφορία από συγγενικό μου πρόσωπο, ότι πελάτης του εστιατορίου του, Άγγλος στην εθνικότητα, είδε στο πεύκο έξω από το σπίτι του αφεσμό να κρέμεται ....ψηλά!
Λέει ότι "παίζει" και θέμα αλλεργίας και του ζητάει να βρει κάποιον να μαζέψει το μελίσσι, οπότε έπρεπε να βρεθεί άμεση λύση.Το θέμα βέβαια ήταν ότι όταν φτάσαμε επί τόπου, το ...ψηλά που πιστεύαμε ότι θα φτάναμε με μια σκάλα δεν ήταν αρκετό!
Ευτυχώς ο "πληροφοριοδότης" μου Ιωάννης Βουλημενέας είχε την ιδέα να βάλουμε την σκάλα πάνω στην ...καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου, για να κερδίσουμε σε ύψος
και έκανε και την φωτογράφιση του όλου εγχειρήματος ώστε να καταγραφεί η ...κατάβαση του σμήνους από το πεύκο.Θερμά ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά του.
Με θάρρος και τρεμάμενα ποδαράκια πήρα την ανηφόρα για το πεύκο...
(ευτυχώς στο παρελθόν είχα κάνει την σχολή χειμερινής ορειβασίας στον ΕΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ και τα μαθήματα έπιασαν τόπο) γιατί είχαμε και θεατές στο όλο θέαμα που διαδραματιζόταν στη σκιά ενός μανιάτικου πύργου και ίσως να αναρωτιόντουσαν σιωπηλά πότε θα έρθει η ώρα που θα κατέβω ...κουτρουβαλώντας τη σκάλα, που ήταν πάνω στην καρότσα του αγροτικού, αγκαλιά με την κυψέλη!Μην απογοητεύσω και το κοινό μου....
Πρώτα με το κλαδευτήρι λοιπόν, έκοψα τα κλαδιά που ενοχλούσαν την τοποθέτηση της κυψέλης.
Τοποθετήθηκε το πενταράκι κάτω από το σμήνος και με ένα τράνταγμα
και τη βοήθεια της μελισσοκομικής βούρτσας το μελίσσι πήγε γρήγορα στη θέση του.
Με λίγο κάπνισμα και
τοποθέτηση πλαισίων κεριού ολοκληρώθηκαν οι κινήσεις.
Αργότερα το αφήσαμε δεμένο πάνω στη σκάλα να ηρεμήσει για να μαζευτούν και οι υπόλοιπες μέλισσες που πετούσαν τριγύρω.
Το σούρουπο που ήταν όλες πια μέσα, πήγα και μάζεψα το ...έπαθλο της αναρρίχησης μου ολόχαρη.
Ο δε ευγενικός Άγγλος (που απουσίαζε την ώρα της σύλληψης του αφεσμού ) όταν πληροφορήθηκε ότι βρέθηκε άτομο για να μαζέψει το μελίσσι, έδωσε εντολή σε αυτόν που με πήρε τηλέφωνο να ...εξοφλήσει άμεσα το κόστος ...καθέλκυσης του αφεσμού και θα τον πλήρωνε αυτός όταν επέστρεφε.Προφανώς έτσι γίνονται τα πράγματα στην Αγγλία!
Στην Ελλάδα μπορεί να ακούσεις και κανένα ...που το πας το μελίσσι βρε!
Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια είναι ότι την επόμενη ημέρα 12 Απριλίου, εμφανίστηκε και δεύτερος αφεσμός 20 μέτρα πιο πέρα από τον προηγούμενο, στην παρακείμενη μουριά και με έψαχναν να τον μαζέψω πάλι, ενώ εγώ ήμουν στα δικά μου μελίσσια.Ρώτησα αφελέστατα αν μου κάνουν πλάκα, η απάντηση ήταν όχι, ήταν αλήθεια, είχε έρθει και δεύτερο!
Ότι όμως γίνει μια φορά γίνεται και δεύτερη και αν γίνει δυο, γίνεται και ...τρίτη!
Ε, ναι λοιπόν!
Σήμερα 13 Απριλίου το απόγευμα, βρήκα αναπάντητη κλήση από ντόπια μελισσοκόμο με δυο ...μονάκριβες κυψέλες που είδε έντρομη την δυνατή και αγαπημένη της κυψέλη να σμηνουργεί και να την χαιρετάει καθώς έφευγε σαν μαύρο σύννεφο στον ουρανό, όμως για καλή της τύχη ευτυχώς, προσγειώθηκε στον κορμό της διπλανής ελιάς!
Πιάστηκε και αυτό το σμήνος ευτυχώς μόνο με μια απλή σκάλα.Ο καλός θεός χαμήλωσε πάλι τον πήχη του ύψους και μου άφησε τα δύσκολα για ...άλλη φορά.Πιο πολλές λεπτομέρειες από αυτή την επιχείρηση σε προσεχή ανάρτηση.
Αύριο μου φαίνεται ότι θα περιμένω πότε θα κτυπήσει το τηλέφωνο για να πάω για το επόμενο...θήραμα!
Σε λίγο θα μοιάζω με αυτούς τους τύπους στην αμερικάνικη κωμωδία που κυνηγούσαν τα φαντασματάκια με τη φάκα!!!
Ο καλός θεούλης φροντίζει τα παιδιά του και τα βάζει στα δύσκολα σιγά -σιγά, με το μαλακό.
Πέρυσι την Άνοιξη έπιασα τον πρώτο μου αφεσμούλι στα πολύ χαμηλά, πάνω σε ένα θάμνο θυμαριού.Έβαλα την κυψέλη κάτω και ουσιαστικά μπήκε μόνο του μέσα.
Μετά ανεβήκαμε επίπεδο, μέσα σε ένα βαρελάκι στο μπαλκόνι ενός σπιτιού.
Αυτά πέρυσι.
Φέτος ξεκινήσαμε πολύ νωρίς, 22 Μαρτίου έρχεται φίλη μαθητευόμενη μελισσοκόμος με την πληροφορία ότι "έκατσε" αφεσμός σε γειτονικό της σπίτι πάνω στο κλαδί χαμηλής ελιάς.
Πάλι ανεβάσαμε τον πήχη στο ύψος.Χωρίς σκάλα, αγκαλιά με την κυψέλη και ...σντούπ μέσα, όλα μια χαρά!
Ο αφεσμός συνελήφθη και αποτέλεσε το πρώτο της μελισσάκι.
Ερχόμαστε τώρα στα πιο πρόσφατα γεγονότα και στα δύσκολα που ο καλός θεούλης βάζει σιγά-σιγά.
11 Απριλίου το μεσημέρι κτυπάει το τηλέφωνο και έρχεται η πληροφορία από συγγενικό μου πρόσωπο, ότι πελάτης του εστιατορίου του, Άγγλος στην εθνικότητα, είδε στο πεύκο έξω από το σπίτι του αφεσμό να κρέμεται ....ψηλά!
Ευτυχώς ο "πληροφοριοδότης" μου Ιωάννης Βουλημενέας είχε την ιδέα να βάλουμε την σκάλα πάνω στην ...καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου, για να κερδίσουμε σε ύψος
και έκανε και την φωτογράφιση του όλου εγχειρήματος ώστε να καταγραφεί η ...κατάβαση του σμήνους από το πεύκο.Θερμά ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθειά του.
Με θάρρος και τρεμάμενα ποδαράκια πήρα την ανηφόρα για το πεύκο...
Πρώτα με το κλαδευτήρι λοιπόν, έκοψα τα κλαδιά που ενοχλούσαν την τοποθέτηση της κυψέλης.
και τη βοήθεια της μελισσοκομικής βούρτσας το μελίσσι πήγε γρήγορα στη θέση του.
Με λίγο κάπνισμα και
τοποθέτηση πλαισίων κεριού ολοκληρώθηκαν οι κινήσεις.
Αργότερα το αφήσαμε δεμένο πάνω στη σκάλα να ηρεμήσει για να μαζευτούν και οι υπόλοιπες μέλισσες που πετούσαν τριγύρω.
Το σούρουπο που ήταν όλες πια μέσα, πήγα και μάζεψα το ...έπαθλο της αναρρίχησης μου ολόχαρη.
Ο δε ευγενικός Άγγλος (που απουσίαζε την ώρα της σύλληψης του αφεσμού ) όταν πληροφορήθηκε ότι βρέθηκε άτομο για να μαζέψει το μελίσσι, έδωσε εντολή σε αυτόν που με πήρε τηλέφωνο να ...εξοφλήσει άμεσα το κόστος ...καθέλκυσης του αφεσμού και θα τον πλήρωνε αυτός όταν επέστρεφε.Προφανώς έτσι γίνονται τα πράγματα στην Αγγλία!
Στην Ελλάδα μπορεί να ακούσεις και κανένα ...που το πας το μελίσσι βρε!
Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια είναι ότι την επόμενη ημέρα 12 Απριλίου, εμφανίστηκε και δεύτερος αφεσμός 20 μέτρα πιο πέρα από τον προηγούμενο, στην παρακείμενη μουριά και με έψαχναν να τον μαζέψω πάλι, ενώ εγώ ήμουν στα δικά μου μελίσσια.Ρώτησα αφελέστατα αν μου κάνουν πλάκα, η απάντηση ήταν όχι, ήταν αλήθεια, είχε έρθει και δεύτερο!
Ότι όμως γίνει μια φορά γίνεται και δεύτερη και αν γίνει δυο, γίνεται και ...τρίτη!
Ε, ναι λοιπόν!
Σήμερα 13 Απριλίου το απόγευμα, βρήκα αναπάντητη κλήση από ντόπια μελισσοκόμο με δυο ...μονάκριβες κυψέλες που είδε έντρομη την δυνατή και αγαπημένη της κυψέλη να σμηνουργεί και να την χαιρετάει καθώς έφευγε σαν μαύρο σύννεφο στον ουρανό, όμως για καλή της τύχη ευτυχώς, προσγειώθηκε στον κορμό της διπλανής ελιάς!
Πιάστηκε και αυτό το σμήνος ευτυχώς μόνο με μια απλή σκάλα.Ο καλός θεός χαμήλωσε πάλι τον πήχη του ύψους και μου άφησε τα δύσκολα για ...άλλη φορά.Πιο πολλές λεπτομέρειες από αυτή την επιχείρηση σε προσεχή ανάρτηση.
Αύριο μου φαίνεται ότι θα περιμένω πότε θα κτυπήσει το τηλέφωνο για να πάω για το επόμενο...θήραμα!
Σε λίγο θα μοιάζω με αυτούς τους τύπους στην αμερικάνικη κωμωδία που κυνηγούσαν τα φαντασματάκια με τη φάκα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου