Χθες δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από μια φίλη που έχει 3-4 κυψέλες...μάλλον για να είναι σωστή η φράση μου, θα πρέπει να γράψω, που είχε 3-4 κυψέλες...
- Έλα να πάρεις τη κυψέλη γιατί φεύγω αύριο για Αθήνα, άνοιξα και βρήκα μέσα μόνο μια χούφτα μέλισσες...τις παρατάω οριστικά!
- ......??? Να τη πάρω για απολύμανση και το βλέπουμε...
- Όχι, τελειώσαμε με τις μέλισσες, αφού χάθηκαν μόνες τους, λυπάμαι πολύ, αλλά σταματάω εδώ.
Ποια είναι η μικρή ιστορία πίσω από αυτό το τηλεφώνημα...
Η εν λόγω φίλη και ξαδέλφη μαζί, πριν από 3-4 χρόνια επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη της Μάνης μετά από πολύχρονη παραμονή στην Αθήνα, αποφάσισε να ασχοληθεί ερασιτεχνικά και δοκιμαστικά με τις μέλισσες αγοράζοντας κάποιες κυψέλες.
Με αρκετό ζήλο και αγάπη όλο αυτό το διάστημα τις υποστήριξε όσο καλύτερα μπορούσε, έχασε κάποιες τη πρώτη χρονιά από σμηνουργία, ή από ασθένεια, αλλά μετά δημιουργήθηκαν κάποιες άλλες παραφυάδες και έτσι ισορρόπησαν κάπως τα πράγματα.
Απολάμβανα πραγματικά κάθε μου επίσκεψη στο μικρό της μελισσοκομείο, τις επιθεωρούσαμε μαζί και σχεδιάζαμε τις επόμενες κινήσεις μιλώντας ακατάπαυστα για το θαυμαστό κόσμο των μελισσών και ένα σωρό άλλα θέματα.
Βγήκε και το πρώτο μέλι..."τσούλαγε" η κατάσταση.
Κάποια στιγμή όμως από ατύχημα, "έφαγε" καμιά τριανταριά κεντριά μαζεμένα, έπρεπε να απουσιάζει για κάποια χρονικά διαστήματα από την περιοχή και αυτό δυσχέραινε τη φροντίδα τους, επίσης το μέρος που ήταν τοποθετημένες οι κυψέλες δεν ήταν ευνοϊκό, στο τέλος λοιπόν αποφάσισε ότι δεν μπορούσε πλέον να τις υποστηρίξει όπως θα ήθελε και σκεφτόταν να τα παρατήσει.
Το τελευταίο διάστημα προσπάθησα να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορούσα προσπαθώντας να την πείσω να μην τις εγκαταλείψει πριν τουλάχιστον πάρει πίσω την αξία των χρημάτων που είχε δώσει για την απόκτησή τους.
Οπότε γι' αυτό το λόγο δέχτηκε να δώσει μια μικρή παράταση ως την επόμενη Άνοιξη που θα ήταν πιο ευνοϊκό για να πουληθούν...
Η φετινή χρονιά όμως πήγε εντελώς...χάλια.
Καθόλου μέλι.
Οι 4 κυψέλες έγιναν 3, οι 3 έγιναν 2 και στο τέλος όλες οι ελπίδες πια πήγαν σε μια, που αν έβγαζε την χρονιά, θα ξεκινούσαμε επιτέλους ένα νέο κύκλο ανάπτυξης και αναγέννησης των μελισσιών.
Αυτή ήταν λοιπόν η τελευταία κυψέλη, για την οποία δέχτηκα το εν λόγω τηλεφώνημα, ξαφνικό τέλος...και αυτή.
Πήγα να την πάρω για απολύμανση, ανοίγοντας, περίμενα να βρω μόνο μια χούφτα μέλισσες...
- Έλα να πάρεις τη κυψέλη γιατί φεύγω αύριο για Αθήνα, άνοιξα και βρήκα μέσα μόνο μια χούφτα μέλισσες...τις παρατάω οριστικά!
- ......??? Να τη πάρω για απολύμανση και το βλέπουμε...
- Όχι, τελειώσαμε με τις μέλισσες, αφού χάθηκαν μόνες τους, λυπάμαι πολύ, αλλά σταματάω εδώ.
Ποια είναι η μικρή ιστορία πίσω από αυτό το τηλεφώνημα...
Η εν λόγω φίλη και ξαδέλφη μαζί, πριν από 3-4 χρόνια επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη της Μάνης μετά από πολύχρονη παραμονή στην Αθήνα, αποφάσισε να ασχοληθεί ερασιτεχνικά και δοκιμαστικά με τις μέλισσες αγοράζοντας κάποιες κυψέλες.
Με αρκετό ζήλο και αγάπη όλο αυτό το διάστημα τις υποστήριξε όσο καλύτερα μπορούσε, έχασε κάποιες τη πρώτη χρονιά από σμηνουργία, ή από ασθένεια, αλλά μετά δημιουργήθηκαν κάποιες άλλες παραφυάδες και έτσι ισορρόπησαν κάπως τα πράγματα.
Απολάμβανα πραγματικά κάθε μου επίσκεψη στο μικρό της μελισσοκομείο, τις επιθεωρούσαμε μαζί και σχεδιάζαμε τις επόμενες κινήσεις μιλώντας ακατάπαυστα για το θαυμαστό κόσμο των μελισσών και ένα σωρό άλλα θέματα.
Βγήκε και το πρώτο μέλι..."τσούλαγε" η κατάσταση.
Κάποια στιγμή όμως από ατύχημα, "έφαγε" καμιά τριανταριά κεντριά μαζεμένα, έπρεπε να απουσιάζει για κάποια χρονικά διαστήματα από την περιοχή και αυτό δυσχέραινε τη φροντίδα τους, επίσης το μέρος που ήταν τοποθετημένες οι κυψέλες δεν ήταν ευνοϊκό, στο τέλος λοιπόν αποφάσισε ότι δεν μπορούσε πλέον να τις υποστηρίξει όπως θα ήθελε και σκεφτόταν να τα παρατήσει.
Το τελευταίο διάστημα προσπάθησα να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορούσα προσπαθώντας να την πείσω να μην τις εγκαταλείψει πριν τουλάχιστον πάρει πίσω την αξία των χρημάτων που είχε δώσει για την απόκτησή τους.
Οπότε γι' αυτό το λόγο δέχτηκε να δώσει μια μικρή παράταση ως την επόμενη Άνοιξη που θα ήταν πιο ευνοϊκό για να πουληθούν...
Η φετινή χρονιά όμως πήγε εντελώς...χάλια.
Καθόλου μέλι.
Οι 4 κυψέλες έγιναν 3, οι 3 έγιναν 2 και στο τέλος όλες οι ελπίδες πια πήγαν σε μια, που αν έβγαζε την χρονιά, θα ξεκινούσαμε επιτέλους ένα νέο κύκλο ανάπτυξης και αναγέννησης των μελισσιών.
Αυτή ήταν λοιπόν η τελευταία κυψέλη, για την οποία δέχτηκα το εν λόγω τηλεφώνημα, ξαφνικό τέλος...και αυτή.
Πήγα να την πάρω για απολύμανση, ανοίγοντας, περίμενα να βρω μόνο μια χούφτα μέλισσες...
